هایدگر و تاریخ هستی

معرفی کتاب هایدگر و تاریخ هستی اثر بابک احمدی

شرح و تاویل اندیشه‌های دوره دوم و دوران دگورگونی کار فکری مارتین هایدگر. بابک احمدی در کتاب هایدگر و تاریخ هستی به آن دسته از آثار و آرای هایدگر توجه داشته که پس از «هستی و زمان» منتشر شدند.
احمدی در کتاب هایدگر و پرسش بنیادین دوره آغازین کار هایدگر را مورد بررسی قرار داده بود و در رساله هایدگر و تاریخ هستی به سراغ دوران بعدی اندیشه هایدگر رفته است و درواقع این ادامه منطقی مباحث کتاب قبلی است.
منظور از دوران دگرگونی در کتاب هایدگر و تاریخ هستی، دوره‌ای است که پس از چاپ «هستی و زمان» آغاز شد و تا تابستان 1935 به درازا کشید. دوره دوم کار هایدگر نیز از همان تابستان 1935 تا پایان عمر او ادامه یافت.

درباره کتاب هایدگر و تاریخ هستی

بابک احمدی در پیشگفتار هایدگر و تاریخ هستی یک تقسیم‌بندی از مراحل کار فکری هایدگر ارایه داده و می‌گوید این مراحل را می‌توان به دو دوره اصلی و یک مرحله میانی یا انتقالی تقسیم کرد. او در این کتاب به دوره انتقالی و دوره دوم کار فکری هایدگر توجه کرده است.
مرحله میانی کار فکری هایدگر دوران دگرگونی است و خود او از آن با عنوان «یک تغییر در اندیشه من» یاد کرد. در این مرحله هایدگر با پیش کشیدن مباحث تازه‌ای درباره حقیقت و متافیزیک راه‌های جدید و هنوز ناپیموده‌ای را در پژوهش هستی و بحث از آن آزمود. احمدی در رساله هایدگر و تاریخ هستی درباره این دوره از کار هایدگر توضیح داده که اگرچه او در این دوره هنوز شماری از اصطلاح‌های «هستی و زمان» را به کار می‌برد، اما با شتاب از تحلیل بنیادین دازاین فاصله می‌گرفت، و در پی کشف راهی تازه بود تا به خود هستی یا هستی به معنایی کلی بپردازد.
دوره دوم کار فکری هایدگر از میانه 1935 تا پایان زندگی هایدگر ادامه یافت و این دوره‌ای است که او در این راه جدید پیش رفت و به کمک مفاهیم تازه نکته‌هایی مهم را مطرح کرد. یکی از این مفاهیمی که در کتاب هایدگر و تاریخ هستی به صورت «رویدادِ از آنِ خودکننده» ترجمه شده، نشان می‌دهد که هایدگر معتقد بود بحث باید به گونه‌ای بدیع از هستی همچون امری مستقل و از آن خودکننده شروع شود. او در این دوره از تاریخ هستی و آن‌چه خودش آن را رها کردن، یا فراموش کردن هستی نامید، آغاز کرد و به سرعت به طرح مبانی متافیزیک مدرن، تکنولوژی، اثر هنری، امر مقدس، زبان، اندیشه، فلسفه و نکته‌های دیگر رسید.
بابک احمدی در بررسی‌اش از آثار هایدگر، او را در ردیف برجسته‌ترین متفکران فلسفه غرب معرفی می‌کند. او در هایدگر و تاریخ هستی تلاش کرده نشان دهد که او هایدگر نیز مانند برخی دیگر از متفکران فلسفه غرب مرتکب اشتباه‌های فلسفی و نظری به ویژه در زمینه‌های سیاسی و اجتماعی شده است اما با این‌حال می‌گوید که نباید در دام قضاوت‌های افراطی درباره او افتاد.

خلاصه کتاب هایدگر و تاریخ هستی

در بخشی از پیشگفتار هایدگر و تاریخ هستی درباره اهمیت هایدگر در فلسفه مدرن آمده: «هایدگر یکی از شگفت‌انگیزترین اندیشمندان در تاریخ فلسفه مدرن بود. به مسائلی اندیشید که سده‌ها از یاد رفته بودند، و در نتیجه، از دل‌مشغولی‌های رایج فیلسوفان و اندیشه‌ها و زبان متعارف آن‌ها بسیار دور شد. او تفکر را به مسیری تازه انداخت که پیش‌تر آزموده نشده بود. مسیری که هم زمینی است و هم به معنایی خاص و شخصی مرتبط به امر مقدس، اندیشه‌ای که در عین حال که ضد سنت است، در سخن‌های پیشین ریشه دارد، از یک‌سو انقلابی است و از سوی دیگر محافظه‌کار، هم به گذشته می‌نگرد و هم به آینده».

درباره بابک احمدی نویسنده کتاب هایدگر و تاریخ هستی

بابک احمدی، نویسنده، مترجم، منتقد و پژوهشگر ادبی و هنری، در سال 1327 در تهران متولد شده است. او پس از تحصیلات متوسطه وارد دانشگاه تهران شد و در سال ۱۳۴۹ مدرک کارشناسی علوم سیاسی را از این دانشگاه دریافت کرد و سپس برای ادامه تحصیل به پنسیلوانیای امریکا رفت و در مقطع کارشناسی ارشد فلسفه از دانشگاه پنسیلوانیا فارغ‌التحصیل شد. پس از این و تا پیش از وقوع انقلاب در لندن و پاریس زندگی کرد. احمدی کتاب‌های متعددی در زمینه نقد و نظریه ادبی و هنری و فلسفه منتشر کرده و اغلب آثارش با استقبال خوانندگان روبرو شده و به چاپ‌های متعدد رسیده‌اند. او در ابتدا به عنوان منتقد با مجله «فیلم» همکاری می‌کرد و پس از آن به شکل جدی‌تری به تالیف و ترجمه در حوزه‌های ادبیات و هنرها و فلسفه پرداخت. «مدرنیته و اندیشه انتقادی»، «حقیقت و زیبایی»، «هایدگر و پرسش بنیادین» و «رساله تاریخ» عناوین برخی از تالیفات احمدی است. «نشانه‌ای برای رهایی» و «زندگی در دنیای متن» نیز از جمله ترجمه‌های او است.

کتاب هایدگر و تاریخ هستی برای چه کسانی مناسب است؟

در رساله هایدگر و تاریخ هستی به دورانی مهم از کار فکری هایدگر پرداخته شده است. محور اصلی این کتاب را می‌توان تلاش در نمایان کردن جنبه‌های تازه‌ اندیشه هایدگر و زنده نگه داشتن تفکر مستقل و انتقادی دانست. پژوهشگران و علاقه‌مندان به فلسفه در این اثر با آرای هایدگر در دوران پس از انتشار «هستی و زمان» آشنا می‌شوند. این کتاب به جز این گروه از مخاطبان، برای کسانی که به واقعیت ارتباط اندیشه هایدگر و نازیسم علاقه‌مندند هم جذاب و خواندنی است.