مردی که میخندد

معرفی رمان مردی که می ‌خندد

رمانی کلاسیک از ویکتور هوگو. مردی که می‌خندد، با عنوان اصلی L'Homme qui rit، یک رمان عاشقانه، گوتیک و انتقادی است. این رمان از آثار مشهور و برجستۀ ویکتور هوگو است.
متن اصلی رمان مردی که می‌خندد اولین بار در سال 1869 منتشر شد. این رمان، الهام‌بخش بسیاری از فیلمسازان و هنرمندان و نمایشنامه‌نویسان بوده و براساس آن فیلم و اپرا و تئاتر ساخته شده است. از مردی که می‌خندد کمیک‌بوک نیز تهیه شده است.

دربارۀ رمان مردی که می ‌خندد

وقایع مردی که می‌خندد در انگلستان اواخر قرن هفدهم و اوایل قرن هجدهم اتفاق می‌افتد. داستان این رمان دربارۀ نجیب‌زاده‌ای به نام گویین‌پلِین است که چهره‌اش در کودکی، به‌دستور پادشاه، مثله شده و از همین رو پوزخندی ابدی بر صورت جذابش نقش بسته است.
گویین‌پلِین یک تبعیدی در سفر است. او به‌همراه یارانش، اورسوس که فیلسوفی ولگرد است و گرگ او به نام هومو و دختری به نام دئا که دختری زیبا و نابیناست و گویین‌پلین در کودکی از طوفان نجاتش داده است، سفر می‌کنند. گویین‌پلین و دئا نزد اورسوس بزرگ شده‌اند. چهرۀ غم‌انگیز گویین‌پلین، اسباب سرگرمی و خندۀ مردم است و از همین رو او در شهرهای مختلف، نمایش اجرا می‌کند. بین گویین‌پلین و دئا عشقی درمی‌گیرد اما دست روزگار آن‌ها را مدتی از هم جدا می‌کند و این سرآغاز یک تراژدی بزرگ است.
رمان مردی که می‌خندد یک رمان عاشقانۀ تراژیک و نیز رمانی در نقد خانوادۀ سلطنتی و اشراف انگلستان اواخر قرن هفدهم و اوایل قرن هجدهم است؛ رمانی که ویکتور هوگو در آن اشراف و خانوادۀ سلطنتی انگلستان در دورۀ مذکور را در هیئت گروهی ظالم و تشنۀ قدرت به تصویر می‌کشد. مردی که می‌خندد همچنین تعریضی ضمنی به نظام سلطنت در فرانسۀ دوران لویی فیلیپ است.
کتاب مردی که می‌خندد با ترجمۀ محمدرضا پارسایار در نشر هرمس منتشر شده است.

بخشی از رمان مردی که می ‌خندد

«اورسوس و هومو برای هم دوستان خوبی بودند. اورسوس انسان بود، هومو گرگ. خُلق و خویشان با هم سازگار بود. این انسان نام آن گرگ را انتخاب کرده بود. شاید نام خودش را هم خودش انتخاب کرده بود. "اورسوس" را برای خودش و "هومو" را برای آن حیوان مناسب دانسته بود. مردمی که دوست داشتند جفنگ بشنوند و داروهای قلابی بخرند در بازارهای روز، در اعیاد مذهبی و سرِ گذرها همراهی این انسان و گرگ را تماشا می‌کردند. آنان این گرگ رام و فرمانبر را دوست داشتند. تماشای حرکات حیوانات دست‌آموز همواره دلپذیر است. از دیدن نمایش آن‌ها بی‌اندازه لذت می‌بریم. از این ‌روست که هنگام عبورِ موکب شاهی، مردم ازدحام می‌کنند.»

دربارۀ ویکتور هوگو، نویسندۀ رمان مردی که می‌ خندد

ویکتور ماری هوگو (Victor-Marie Hugo)، متولد 1802 و درگذشته به سال 1885، نویسنده، شاعر و سیاستمدار اهل فرانسه بود. ویکتور هوگو یکی از پیشگامان مکتب رمانتیسم و از شاعران و نویسندگان بزرگ و تأثیرگذار قرن نوزدهم است. او آثار متنوعی، اعم از شعر و داستان و جُستار و نمایشنامه و نیز بیش از چهارهزار نقاشی، از خود به‌جا گذاشت.
هوگو همچنین دستی در سیاست داشت. او هنرمندی حساس به وقایع سیاسی و مسائل اجتماعی روزگارش بود و در آثارش نیز این حساسیت را منعکس می‌کرد. در جوانی سلطنت‌طلب بود اما بعدها یک جمهوری‌خواه دوآتشه شد. او از فعالان مبارزه با مجازات اعدام و برده‌داری بود.
ضدیت ویکتور هوگو با مطلق‌گرایی و نیز جایگاه ادبی‌اش او را به یک قهرمان ملی در فرانسه و تشییع جنازه‌اش را که بیش از دومیلیون نفر در آن شرکت کردند به بزرگترین مراسم در تاریخ فرانسه بدل کرد.
رمان‌های «بینوایان» و «گوژپشت نتردام» مشهورترین آثار ویکتور هوگو هستند. از دیگر آثار او می‌توان به رمان‌‌های «آخرین روز یک محکوم» و «کارگران دریا» و داستان کوتاه «کلود ولگرد» اشاره کرد.
شهرت هوگو در فرانسه به‌خاطر اشعارش از جمله دفتر شعر «افسانۀ اعصار» است.
آثار ویکتور هوگو الهام‌بخش هنرمندان مختلف بوده‌اند و دستمایۀ اقتباس‌های سینمایی و موسیقایی و... قرار گرفته‌اند. گفتنی‌ست که فیلم ایرانی «هیولا» به‌کارگردانی سیامک یاسمی براساس رمان «گوژپشت نتردام» ویکتور هوگو ساخته شده است.

رمان مردی که می‌ خندد برای چه مخاطبانی مناسب است؟

خواندن کتاب مردی که می‌خندد را به همۀ علاقه‌مندان ادبیات داستانی، خصوصاً علاقه‌مندان آثار داستانی کلاسیک، پیشنهاد می‌کنیم.