دهان های گشاد

معرفی رمان دهان‌ های گشاد

رمانی طنزآمیز دربارۀ نوشتن، فقر، ظلم، نابرابری، مرگ، زندگی و تقابل سنت و مدرنیسم. دهان‌های گشاد، با عنوان اصلی «أفواه واسعه»، رمانی‌ست از محمد زفزاف، نویسندۀ برجستۀ مراکشی، که در آن از مصائب نویسندۀ جهان سومی و تقابل او با سنت‌های حاکم بر جامعه‌اش، مصائب و رنج‌های تهیدستان ساکن کشورهای جهان سوم و نیز مسائل بنیادین آدمی در هرکجای جهان سخن رفته است.
متن اصلی کتاب دهان‌های گشاد اولین بار در سال 1998 منتشر شده است.

دربارۀ رمان دهان‌ های گشاد

محمد زفزاف در کتاب دهان‌های گشاد از دوزخیان روی زمین می‌نویسد؛ از طردشدگان و آن‌ها که قربانیان نابرابری‌های اجتماعی و طبقاتی‌اند. دهان‌های گشاد همچنین دربارۀ مصائب نویسنده‌بودن در کشوری عقب‌مانده است. شخصیت اصلی این رمان نویسنده‌ای‌ست که هیچ‌کس نویسنده‌بودن او را برنمی‌تابد. زفزاف دنیای این نویسنده را به دنیای آدم‌هایی دیگر که هر یک به‌نحوی از مسائل ناشی از فقر و تحقیر و طردشدگی رنج می‌برند پیوند می‌زند و او را در تقابل و تعامل با آن‌ها نشان می‌دهد.
دهان‌های گشاد اگرچه طنزی تلخ و انتقادی در بیان رنج‌ها و مسائل مردم مراکش است، اما نویسنده در این رمان از خلال طرح مسائل سرزمین خود به مسائل مردم جهان سوم و تقابل سنت و مدرنیسم در جوامع جهان سومی و فراتر از آن به مسائلی که هر انسانی در هرکجای جهان به‌نحوی با آن‌ها درگیر است نیز نقب می‌زند؛ مسائلی چون مرگ و زندگی و اینکه آدمی از کجا آمده و به کجا می‌رود.
در اقلیت بودن اهل فکر و تقابل آن‌ها با اکثریتی که غرق روزمره‌گی هستند از جمله مضامین داستان دهان‌های گشاد است.
کتاب دهان‌های گشاد محمد زفزاف با ترجمه و مقدمۀ سرمد اغوالی در نشر افق منتشر شده است.

بخشی از رمان دهان‌ های گشاد

«من شیوۀ مُردنم را انتخاب نخواهم کرد. البته از مرگ نمی‌ترسم، زندگی است که می‌ترساندم. برای خودم در یک دنیایی بودم و یکباره می‌بینم اینجا بین مشتی آدم بر ساحل اقیانوس هستم و دارم قهوه می‌خورم و کرایه می‌دهم و یک نویسنده که نمی‌دانم از کجا آمده دنبالم افتاده است. شاید در آن عالم غیبی که از آن آمده‌ام همسایه‌ام بوده. بی‌شک آنجا از این دنیایی که تویش هستم خیلی بهتر است؛ این دنیایی که در آن گاهی بی‌خوابی به سرم می‌زند، بیمار می‌شوم، قیافه‌هایی عبوس می‌بینم و چهره‌هایی جدی و چند تای دیگر که طرح خنده‌ای عصبی روی آن‌ها نقاشی شده. دربارۀ آن عالم غیبی که از آن آمده‌ام ایده‌ای ندارم، اما فکر می‌کنم – حداقل این‌طور خیال می‌کنم – در آن خبری از خنجر و توپ و بمب و بمب‌افکن و حساب‌بانکی و قرض و فقر نیست. نمی‌دانم، شاید همین چیزها در سر نویسنده هم می‌گذرد. مهم این است که من از دنیای دیگری آمده‌ام تا اینجا زندگی کنم و گاهی حس می‌کنم به گردش و تفریح آمده‌ام اما با آدم‌هایی که نمی‌شناسمشان، برای همین گاهی احساس تنهایی می‌کنم و از خودم می‌پرسم: اینجا چه‌کار می‌کنم؟»

دربارۀ محمد زفزاف، نویسندۀ رمان دهان‌های گشاد

محمد زفزاف، متولد 1945 و درگذشته به سال 2001، نویسنده و شاعر عرب‌زبان مراکشی بود. زفزاف از نویسندگان برجستۀ مراکش است و نقشی مهم در رشد و شکوفایی ادبیات مراکشی در نیمۀ دوم قرن بیستم داشته است. از همین روست که از او با القابی چون «داستایفسکی مراکش»، «تولستوی مراکش» و «پدرخواندۀ ادبیات مراکش» یاد می‌شود.
از آثار داستانی محمد زفزاف می‌توان به «بانو و گل»، «پیاده‌روها و دیوارها» و «مردی که جای خرش را گرفت» اشاره کرد.

رمان دهان ‌های گشاد برای چه مخاطبانی مناسب است؟

خواندن دهان‌های گشاد محمد زفزاف را به همۀ علاقه‌مندان ادبیات داستانی پیشنهاد می‌کنیم.