اول خیابون قنات

معرفی رمان اول خیابون قنات

بازی طنازانۀ قصه و حقیقت. اول خیابون قنات یک رمان کوتاه است از محمد چرم‌شیر که او را بیشتر با نمایشنامه‌هایش می‌شناسیم. چرم‌شیر اما در داستان‌نویسی هم دستی دارد و کتاب اول خیابون قنات اثری داستانی‌ست که از او منتشر شده است.

دربارۀ رمان اول خیابون قنات

حرفی از دهانی درمی‌آید و قصه می‌شود. روایت داستان اول خیابون قنات این‌گونه آغاز می‌شود و پیش می‌رود و چون کلافی گشوده می‌شود و حرف از پشت حرف از دهان‌ها درمی‌آید و هر حرفی تکه‌ای از قصه را می‌سازد.
رمان اول خیابون قنات به روایتی یک‌نفس می‌ماند که هر بخش آن را گویی راوی‌ای روایت می‌کند و هر راوی از جایی رشتۀ روایت را به‌دست دیگری می‌دهد اما قصه در عین این چندروایتی بودنش پیوسته است و گسیخته نمی‌شود، گرچه شکافی در پس پشت این روایتِ پیوسته هست؛ شکافی پرسش‌برانگیز که ما را به وادی تردید در آنچه حقیقت تصور می‌شود می‌اندازد و حقیقت را به‌مثابه یک بازی متنی به نمایش می‌گذارد.
محمد چرم‌شیر که یکی از تخصص‌هایش استفاده از زبان محاوره است در کتاب اول خیابون قنات نیز این زبان را برای روایت داستان انتخاب کرده است. داستان به زبان محاوره و با لهجۀ پایین‌شهری روایت می‌شود.
از دیگر ویژگی‌های رمان اول خیابون قنات، طنزی‌ست که در این رمان کوتاه وجود دارد؛ طنزی که خود یکی از عوامل به بازی گرفته شدن حقیقت است.
کتاب اول خیابون قنات در نشر چشمه منتشر شده است.

بخشی از رمان اول خیابون قنات

«دومادسومیِ همسایۀ حاج‌آقا کمال دریجانی، آقازاده‌کوچیکۀ اخوی مرحوم آقااَندرآبی، عمه‌زادۀ شُله‌پزِ دکون آقامرتضی عنبرچین، نومزۀ همشیرۀ رفیق‌شیشِ آقاغضنفر جانسوز، دایی‌ناتنیِ همریشِ تونتاب حموم حاج‌آقا قیدی، دومادِ صبیه‌بزرگۀ فراش مدرسۀ پسرونۀ آفاق، هم‌ولایتی چونه‌گیرِ نون‌بَربَری سرِ گذر اَخوین اُخوت، هفت‌تایی، صبح‌جمعه‌ای، آفتاب‌نزده، پا شدن، دُم‌به‌دُمِ هم، عَنرعَنر، پیاده برن سر خاک اون مرحوم خدابیامرز. واسه خاطر چی؟ واسه خاطر این‌که نوه‌عموی والدۀ آقافرجی، یه‌کاره، میون حلواپزون مرحوم خدابیامرز، پرس‌وجو کرده از مظنۀ زعفرون قائنات پیش عیال اخوی کباب‌پز دکون آقامظفر خوش‌صولت. عیال دوم بابای پارکابی احمدآقا مفتون هم که اون‌جا سروگوش آب می‌داده حرف نوه‌عموی والدۀ آقافرجی رو طعنه برداشته رو به آقازاده کوچیکۀ محمودآقا بزاز واسه خاطر قضیۀ جَلد کردن کفترهای آقارضی کاسه‌فروش. آب دستش بوده نبوده گذوشته و رفته نشسته، همین لفظ رو اومده وسط مجلس ختم زنونه، صبیۀ خاله‌تنی مرحوم هم که شکار بوده از لافِ جاری عیال حسن‌آقا علاف سر قضیۀ ختم آقادوانی، یه‌باره، نه گذوشته، نه برداشته، هِقه زده میون سوز و بیریز اون‌همه لچک‌به‌سر که مرحوم خدابیامرز بی‌کس‌وکار بود، بی‌کس‌وکار هم از دنیا رفت. والدۀ عیال آقاموسی قصاب که حرف رو به خودش گرفته بابت قضیۀ خریدن قالیچه خِرسَک از آقامرادی،یه‌کاره، بُراق شده تو روی اخوی آقامساوات که بی‌کس‌وکار کجا بود با این‌همه اکره و نکره که ما داریم تو این محل. آقابزرگِ عیال محمود خُنچه‌کِش که این رو می‌شنفه، می‌افته دوره واسه خاطرجمع کردن اکره و نکره که بگه بی‌کس‌وکار نبوده اون مرحوم خدابیامرز. خود محمود خُنچه‌کِش به همسایۀ اون‌وری‌شون گفته آقابزرگِ عیالش سر یه قضیۀ دیگه دوره افتاده، وگرنه چشم دیدن اون مرحوم خدابیامرز رو نداشته. همسایۀ اون‌وری به همسایۀ دوتا در اون‌ورتر گفته بدجوری تلو می‌خورده محمود خُنچه‌کِش وقتی می‌رفته دم خونۀ احمدخراط‌این‌ها. همین می‌شه که صبح‌جمعه‌ای، این هفت نفر اکره و نکره راهی می‌شن سر خاک اون مرحوم خدابیامرز.»

دربارۀ محمد چرم‌شیر، نویسندۀ رمان اول خیابون قنات

محمد چرم‌شیر، متولد 1339 در تهران، مدرس تئاتر، نمایشنامه‌نویس و دراماتورژ ایرانی است. چرم‌شیر دارای لیسانس ادبیات نمایشی از دانشکدۀ هنرهای زیبای دانشگاه تهران است. او علاوه بر نمایشنامه‌های بی‌شمار، فیلمنامه و داستان نیز نوشته و مقالاتی را هم در نشریات مختلف منتشر کرده است.
از نمایشنامه‌های محمد چرم‌شیر می‌توان به «خواب‌نامه»، «با دهان‌بند سکوت»، «بودن یا نبودن»، «قهوۀ قجری» و «در مصر برف نمی‌بارد» اشاره کرد.

رمان اول خیابون قنات برای چه مخاطبانی مناسب است؟

خواندن کتاب اول خیابون قنات را به همۀ علاقه‌مندان ادبیات داستانی، خصوصاً علاقه‌مندان داستان معاصر ایرانی، پیشنهاد می‌کنیم.