چوب بدستهای ورزیل

چوب بدست‌هاي ورزيل
روستايي به نام ورزيل مورد هجوم گرازها قرار گرفته است. اهالي روستا براي خلاص شدن از گرازهايي که به ده مي‌زنند و محصولات‌شان را مي‌خورند از مردي به نام موسيو کمک مي‌گيرند. موسيو که شکارچياني را در استخدام دارد دو نفر از اين شکارچيان را به کمک ورزيلي‌ها مي‌فرستد. قرار بر اين مي‌شود که شکارچي‌ها گرازها را تار و مار کنند و در عوض ورزيلي‌ها خوراک شکارچي‌ها را تأمين و شکم‌شان را سير کنند. اما شکارچي‌ها سيري‌ناپذيرند و چيزي نمي‌گذرد که به بلايي خانمان‌براندازتر از بلاي گرازها بدل مي‌شوند. ورزيلي‌ها باز، و اين بار براي خلاصي از شکارچي‌ها، دست به دامن موسيو مي‌شوند. موسيو دو شکارچي ديگر را براي دفع شکارچي‌هاي قبلي به ده مي‌فرستد. اين دو شکارچي هم اما به راه دو شکارچي قبلي مي‌روند و مردم ده را غارت مي‌کنند. حالا شکارچي‌ها خود شبيه گراز شده‌اند و تفنگ‌به‌دست مردم ده را هدف گرفته‌اند...
غلامحسين ساعدي در نمايشنامه چوب به دست‌هاي ورزيل که نخستين بار در سال 1344 منتشر شد و روي صحنه رفت، در قالب يک داستان تمثيلي هم فضاي سياسي زمان خود و حضور و نفوذ بيگانگان در ايران قبل از انقلاب را نقد کرده و هم به طرح موضوعاتي کلي‌تر نظير قدرت، سلطه، عقب‌ماندگي، وابستگي، انفعال، استعمار، استثمار، مسخ و اشغال پرداخته است.
چوب به دست‌هاي ورزيل غلامحسين ساعدي نمايشنامه‌اي است با چهارده شخصيت. اين نمايشنامه را انتشارات نگاه منتشر کرده است.
درباره نويسنده: غلامحسين ساعدي با نام مستعار گوهر مراد (1364-1314)، داستان‌نويس، نمايشنامه‌نويس، فيلمنامه‌نويس، روزنامه‌نگار و پزشک ايراني.
رتبه گودريدز: 81/3 از 5.