نقد قوه حکم

نقد قوه حکم
حلقه سوم سه‌گانه فلسفی ایمانوئل کانت. «نقد قوه حکم» در کنار دو اثر دیگر کانت، به نام‌های «نقد عقل محض» و «نقد عقل عملی»، از آثار کلاسیک و بسیار تأثیرگذار فلسفه غرب است. این کتاب در واقع میانجی دو کتاب دیگر این سه‌گانه است. کانت در «نقد قوه حکم» بحثی فلسفی در باب زیبایی و ذوق و طبیعت را پیش می‌کشد و از قوه حکم به عنوان قوه‌ای بحث می‌کند که احساس لذت و رنج از آن می‌آید. کانت از دو حکم زیباشناختی و غایت‌شناختی سخن می‌گوید و در جزء اول کتاب به بررسی فلسفه ذوق و در جزء دوم به بررسی احکام غایت‌شناختی و غایت‌شناسی طبیعت می‌پردازد. در این کتاب، چنانکه در مقدمه ترجمه فارسی آن اشاره شده، «تأمل درباره زیبایی و نظم، زیباشناسی و غایت‌شناسی در یک کل واحد به‌هم پیوند می‌یابد.»
به اعتقاد کاسیرر «نقد قوه حکم» اثری است که کانت با نگارش آن شاید بیش از هر اثر دیگری «عصب تمامی فرهنگ معنوی و عقلی زمانه‌اش را تحریک کرده باشد.»
کتاب از پیش‌گفتار، دیباچه و دو جزء تشکیل شده که عبارتند از: «نقد قوه حاکمه زیباشناختی» و «نقد قوه حاکمه غایت‌شناختی».
تحلیل امر زیبا، تحلیل امر والا، استنتاج احکام زیباشناختی محض، ویژگی‌های حکم ذوقی، هنر و هنر زیبا، نبوغ، غایت‌مندی عینی طبیعت، الهیات فیزیکی، الهیات اخلاقی و برهان اخلاقی وجود خدا از جمله مباحثی است که در بخش‌های مختلف این کتاب به آن‌ها پرداخته شده است.
«نقد قوه حکم» با ترجمه و مقدمه عبدالکریم رشیدیان در نشر نی منتشر شده است.
درباره نویسنده: ایمانوئل کانت (1804 – 1724)، فیلسوف آلمانی.
رتبه گودریدز: 4/09 از 5.