سنت و مدرنيته
در ايران خواستِ تغيير در ساختارهاي سياسي و اجتماعي فرسوده از دوره قاجار و با وقوف گروهي از رجال روشنفکر به عقبماندگي ايران در قياس با کشورهاي پيشرفته پديد آمد. در اين زمينه تلاشهايي هم شد که دست آخر ناکام ماند.
صادق زيباکلام در کتاب سنت و مدرنيته: ريشهيابي علل ناکامي اصلاحات و نوسازي سياسي در ايران عصر قاجار به اين تلاشها و علل ناکاميشان پرداخته است. به اعتقاد زيباکلام برخلاف تصور رايج از ايران عصر قاجار جامعه ايران در آن دوران صرفا يک جامعه بسته و ايستا و عقبمانده و تحت سلطه قدرتهاي استعماري نبوده و پويايي و خواست تغيير و تحول در دوره قاجار به نهضت مشروطه که در دهههاي پاياني آن دوره اتفاق افتاد خلاصه نميشود.
زيباکلام فکر تغيير و نوسازي و انديشه اصلاحات را مهمترين جريان تحولخواهانه عصر قاجار ميداند و ضمن پرداختن به اين جريان و تحليل و ريشهيابي آن اين موضوع را پيش ميکشد که چرا چنين گرايشهايي در ايران عصر قاجار به نتيجه نرسيدند و شکست خوردند.
به اعتقاد زيباکلام تقصير اين شکست را صرفا نبايد به گردن بيکفايتي حکومت و توطئه و خيانت و غربزدگي و مانند اينها انداخت. او معتقد است يکي از دلايل مهم شکست جريان نوگرايي و اصلاحات در ايران عصر قاجار ضعف اين جريان در برابر ساختار سنتي جامعه بوده و به دليل همين ضعف بخش سنتي جامعه در برابر آن مقاومت کرده و آن را شکست داده است.
سنت و مدرنيته را نشر روزنه منتشر کرده است.
درباره نويسنده: صادق زيباکلام (- 1327)، نويسنده، پژوهشگر و استاد علوم سياسي.
رتبه گودريدز: 81/3 از 5.
