دو دنیا

دو دنیا
خاطراتی که رَختِ داستان پوشیده‌اند یا داستان‌هایی از جنس خاطره؛ این هر دو تعبیر را می‌توان دربارة داستانهای گلی ترقی در مجموعه «دو دنیا» به کار برد. «دو دنیا» چنانکه گلی ترقی خود در یادداشت ابتدای این کتاب توضیح می‌دهد ادامه بخشی از مجموعه دیگر او با عنوان «خاطره‌های پراکنده» است و سه داستان آن مجموعه نیز باید در این کتاب می‌آمده و داستان «پدر» نیز بازنویسی و کامل‌شدة داستانی است که پیش‌تر در «خاطره‌های پراکنده» منتشر شده بوده است. «دو دنیا» خاطراتی است از تهران دهه سیِ خورشیدی. در نخستین داستان کتاب راوی خود را در آسایشگاهی روانی در فرانسه می‌یابد و آنگاه از حالِ ناخوش و ناجورش به گذشته‌ای دور می‌رود، انگار به این قصد که این حال را خوش کند. داستانهای بعدی نیز گویی ادامه همین یادآوری و نقل خاطرات گذشته است، اگرچه داستانها، در عین پیوستگی، هر یک داستانی مستقل‌اند. در داستانهای «دو دنیا» از مسیر حافظه راوی به تهران قدیم سفر می‌کنیم و لحظاتی را با دلمشغولی‌های کودکی که به نوجوانی و بلوغ می‌رسد و شادی‌ها و غمها و شیطنت‌ها و امیدها و نومیدی‌های او سر می‌کنیم و تصاویری از تهران آن روزگار و مردم و تاریخش را به تماشا می‌نشینیم. کتاب شامل هفت داستان است که به زبانی ساده و شیرین روایت شده‌اند. این هفت داستان عبارتند از: «اولین روز»، «خانم‌ها»، «آن سوی دیوار»، «گل‌های شیراز»، «فرشته‌ها»، «پدر» و «آخرین روز».
مجموعه «دو دنیا» در انتشارات نیلوفر منتشر شده است.
درباره نویسنده: گلی ترقی (- 1318)، داستان‌نویس و فیلمنامه‌نویس ایرانی ساکن فرانسه.
رتبه گودریدز: 3/72 از 5.