دو دنيا
خاطراتي که رَختِ داستان پوشيدهاند يا داستانهايي از جنس خاطره؛ اين هر دو تعبير را ميتوان دربارة داستانهاي گلي ترقي در مجموعه «دو دنيا» به کار برد. «دو دنيا» چنانکه گلي ترقي خود در يادداشت ابتداي اين کتاب توضيح ميدهد ادامه بخشي از مجموعه ديگر او با عنوان «خاطرههاي پراکنده» است و سه داستان آن مجموعه نيز بايد در اين کتاب ميآمده و داستان «پدر» نيز بازنويسي و کاملشدة داستاني است که پيشتر در «خاطرههاي پراکنده» منتشر شده بوده است. «دو دنيا» خاطراتي است از تهران دهه سيِ خورشيدي. در نخستين داستان کتاب راوي خود را در آسايشگاهي رواني در فرانسه مييابد و آنگاه از حالِ ناخوش و ناجورش به گذشتهاي دور ميرود، انگار به اين قصد که اين حال را خوش کند. داستانهاي بعدي نيز گويي ادامه همين يادآوري و نقل خاطرات گذشته است، اگرچه داستانها، در عين پيوستگي، هر يک داستاني مستقلاند. در داستانهاي «دو دنيا» از مسير حافظه راوي به تهران قديم سفر ميکنيم و لحظاتي را با دلمشغوليهاي کودکي که به نوجواني و بلوغ ميرسد و شاديها و غمها و شيطنتها و اميدها و نوميديهاي او سر ميکنيم و تصاويري از تهران آن روزگار و مردم و تاريخش را به تماشا مينشينيم. کتاب شامل هفت داستان است که به زباني ساده و شيرين روايت شدهاند. اين هفت داستان عبارتند از: «اولين روز»، «خانمها»، «آن سوي ديوار»، «گلهاي شيراز»، «فرشتهها»، «پدر» و «آخرين روز».
مجموعه «دو دنيا» در انتشارات نيلوفر منتشر شده است.
درباره نويسنده: گلي ترقي (- 1318)، داستاننويس و فيلمنامهنويس ايراني ساکن فرانسه.
رتبه گودريدز: 3/72 از 5.
