بازی آخر بانو

بازی آخر بانو
«دستش گرم بود، در را که بست، بازى را شروع کردم. همان جا توى هال روى زمین نشستم و چادر سفید را تا روى ابروهایم‏کشیدم‏.
- به خانۀ بخت خوش آمدى‏.
چیزى نگفتم و به اطراف نگاه کردم، خانۀ بزرگى بود، ظاهراً سه اتاق خواب داشت‏.»
از متن کتاب

رمان «بازی آخر بانو»نوشتۀ بلقیس سلیمانی در224 صفحه در نشر ققنوس منتشر شده است.
«بازی آخر بانو» روایت سه دهه فراز و نشیب از زندگی دختری روستایی به نام گل‌بانو است. داستان از سال‌های بعد از انقلاب شروع می‌شود و تا سال 85 ادامه دارد.
گل‌بانو و مادرش در خانۀ خانوادۀ اسفندیاری به عنوان سرایدار كار می‌كنند. گل‌بانو تحت تاثیر اختر، دختر خانواده اسفندیاری، که فعال سیاسی است به کتاب‌خواندن علاقه‌مند می‌شود و در مسیر جدیدی قدم می‌گذارد.
گل‌بانو تصمیم دارد بعد از اتمام مدرسه به دانشگاه برود و به نویسندگی و تدریس مشغول شود. اما در نهایت به خواست مادرش با مردی به نام ابراهیم رهامی ازدواج می‌کند. که این ازدواج هم به شکست و اتفاقاتی عجیب منجر می‌شود.
داستان در هفت بخش نوشته شده است و در هر بخش از زبان یکی از شخصیت‌ها پیش می‌رود. بلقیس سلیمانی داستان را در بستر مسائل سیاسی و اجتماعی نا آرام دهه شصت روایت می‌کند؛ زمانی که فعالیت کمونیست‌ها به اوج خود رسیده و کشور وارد جنگ تحمیلی شده است.
عنصر «بازی» به گفته سلیمانی مفهومی است که «به مفهوم جعل نزدیک است و جای بزرگی در زندگی دارد. انسان‌ها در هر زمان و موقعیتی نقشی بازی می‌کنند یا وادار به بازی نقشی می‌شوند که بر حسب شرایط سخت تغییر می‌کند.»
این رمان برندهٔ جایزه ادبی مهرگان و بهترین رمان بخش ویژهٔ جایزه ادبی اصفهان در سال 1385 شده‌است.
دربارۀ نویسنده: بلقیس سلیمانی (1342) داستان‌نویس و منتقد ادبی و پژوهشگر ایرانی.
رتبۀ گودریدز: 24/3 از5