ايران و جنگ جهاني اول
ميدان نبرد قدرتهاي بزرگ
جنگ جهاني اول و پيامدهاي آن را ميتوان بزرگترين و مهمترين رخداد تاريخ قرن بيستم دانست. با شروع جنگ فشار خارجي در ايران افزوده شد و همين امر باعث اختلافات ديرينهاي در عرصه سياست ايران شد. حکومت مرکزي آنچنان دچار ازهم گسيختگي و اختلافات متعدد بود که دولتهاي مختلفي رويکار ميآمدند و چند ماه بيشتر دوام نداشتند. حتي خود حکومت مرکزي نيز منبع قدرت به شمار نميرفت. يکي از ناظران آن دوره به نام بلوخر نقل ميکند «براي قدرت سياسي موجود در کشور دو منبع وجود داشت، يکي رسمي که شامل حکومت و پيوندهايش ميشد، و ديگري غيررسمي»، که به گفته او شامل «نيروهاي ملي» ميشد.از مهمترين پيامدهاي جنگ نيز ميتوان به سقوط امپراتوريهاي اتريش ـ مجارستان، عثماني و روسيه، و از پي آن ظهور جمهوري اتريش، پادشاهي مجارستان، اتحاد جماهير شوروي سوسياليستي، و جمهوري کماليستي در ترکيه اشاره کرد.
در قسمتي از کتاب مي خوانيم:
«برخلاف بريتانياييها که منافعشان در هندوستان به خودي خود آنها را وا ميداشت سياست مداخله جويانهاي را در ايران دنبال کنند، آلمان در نگاه اول به نظر ميرسيد که تهديد مستقيمي عليه ايران نباشد. آلمان در روابطش با ايران ميتوانست از اين امتياز در برابر روسها و عثمانيها، که مي خواستند خود را به عنوان متحد معرفي کنند، بهره برداري کند. درست است که آلماني ها « همواره تلاش ميکردند سهم بيشتري کسب کنند، اما هميشه مراقب بودند که به ويژه دشمني روسها را برنينگيزند.»
کتاب «ايران و جنگ جهاني» با عنوان فرعي « ميدان نبرد قدرتهاي بزرگ» توسط «مهدي حقيقتخواه» به فارسي برگردانده است
درباره نويسنده: تورج اتابکي پژوهشگر تاريخ، صاحب اثر«آذربايجان: قوميت و مبارزه بر سر قدرت در ايران»
رتبه گودريدز:
