پِیجو
یک رمان کوتاه از خولیو کورتاثار بر اساس زندگی چارلی پارکر، نوازنده معروف آلتو ساکسیفون. پِیجو رمانی است با محوریت موسیقی جاز که قهرمان آن مردی است به نام جانی کارتر. جانی مانند چارلی پارکر یک نوازنده ساکسیفون است و کورتاثار در این رمان واپسین روزهای زندگی او را روایت میکند. رمان پیجو را از بزرگترین دستاوردهای ادبی خولیو کورتاثار و یکی از کلاسیکهای ادبیات قرن بیستم میدانند.
وقایع رمان در پاریس اتفاق میافتد و داستان آن از لحظهای آغاز میشود که راوی رمان بالای سرِ جانیِ بیمار میآید. پِیجو رمانی است با ضرباهنگی پرشتاب و جاهایی توأم با مکث و درنگهای راوی بر موسیقی جانی و زندگی او. راوی در جاهایی از رمان درباره جانی و سبک موسیقاییاش حرف میزند. او که خود منتقد موسیقی جاز است و کتابی هم درباره جانیِ نوازنده نوشته، گویی دلواپسِ جانی است. دلواپسِ از دست رفتن یک نبوغ و نیز شاهد این از دست رفتن. جانی در عین نبوغ رو به ویرانی است و کورتاثار که موسیقی جاز در کنار سوررئالیسم و رمان نو فرانسوی یکی از منابع تأثیر او در کار نویسندگی بوده در این رمان نبوغ و ویرانی این نوازنده ساکسیفون را توأمان روایت میکند. در پِیجو از خلال داستان جانی تصویری از حال و هوای پاریس دهه پنجاه میلادی نیز به دست داده شده و همچنین روایتی از سالهای اوج موسیقی جاز.
رمان با تصویرهای خوسه مونیوث، تصویرگر آرژانتینی، همراه است.
پِیجو با ترجمه سحر یوسفی در نشر نو منتشر شده است.
درباره نویسنده: خولیو کورتاثار (1984 – 1914)، داستاننویس، شاعر، مترجم، مقالهنویس و نمایشنامهنویس آرژانتینی.
