سوکورو تازاکی بی رنگ و سال های زیارتش

سوکورو تازاکی بی‌رنگ و سال‌های زیارتش
یک روز ناگهان چهار دوست صمیمیِ سوکورو تازاکی به او می‌گویند که دیگر نمی‌خواهند با او تماس و رابطه‌ای داشته باشند. سوکورو جرأت نمی‌کند دلیل این تصمیم غریب را از دوستانش بپرسد. او مدتی با فکر مرگ و خودکشی دست و پنجه نرم می‌کند. شانزده سال بعد از آن قطع رابطه عجیب، سوکورو بر آن می‌شود که ته و توی قضیه را درآورد و بفهمد که چرا صمیمی‌ترین دوستانش شانزده سال پیش با او چنین رفتاری کرده‌اند. هاروکی موراکامی در رمان «سوکورو تازاکی بی‌رنگ و سال‌های زیارتش» از دوستی و تنهایی و عشق نوشته است. اینک سطرهایی از این رمان: «سوکورو گاهی هر چه زور می‌زد نمی‌فهمید چه‌طور جزء این جمع پنج‌نفره است. آیا بقیه واقعاً به او احتیاج داشتند؟ آیا اگر نبود، راحت‌تر نبودند و خوش‌تر نمی‌گذراندند؟ شاید مسئله فقط این بود که آن‌ها هنوز این نکته را نفهمیده بودند، و صرفاً وقت بیشتری لازم بود. هر چه بیشتر به این سؤال فکر می‌کرد، کمتر می‌فهمید. تلاش برای درکِ ارزش‌اش برای این جمع، مثل تلاش برای وزن کردن چیزی بود که معیار واحد نداشته باشد. عقربه‌ی ترازو روی هیچ عددی نمی‌ایستاد.
ولی انگار آن چهارتای دیگر هیچ‌کدام این دغدغه‌ها را نداشتند. سوکورو می‌دید وقتی پنج‌تایی دور هم جمع می‌شوند، به آن چهارتا واقعاً خوش می‌گذرد. مثل یک پنج‌ضلعی متساوی‌الاضلاع، لازم بود گروه‌شان دقیقاً پنج‌نفره باشد – بیشتر و کمتر اصلاً جواب نمی‌داد. همه‌شان مطمئن بودند که درست‌اش همین است.»
«سوکورو تازاکی بی‌رنگ و سال‌های زیارتش» با ترجمه امیرمهدی حقیقت در نشر چشمه منتشر شده است.
درباره نویسنده: هاروکی موراکامی (- 1949)، داستان‌نویس ژاپنی.
رتبه گودریدز: 3/85 از 5.