مردم در سیاست ایران: پنج پژوهش موردی

مردم در سیاست ایران: پنج پژوهش موردی
تاریخ‌نگاریِ ایران معاصر، نه با محوریت سیاستمداران و شخصیتهای مشهور تاریخ، بلکه با تمرکز بر جمعیت‌های مردمی و نقشِ مؤثرِ مردم در سیاست ایران. یرواند آبراهامیان در مقالات کتاب مردم در سیاست ایران: پنج پژوهش موردی، جنبشهای مردمی و نقش و نحوه حضور مردم در مقاطع مختلف تاریخ معاصر ایران را مورد بررسی و تحلیل قرار داده است. مقالات این کتاب، که در سالهای مختلف نوشته شده‌اند، همچنین تحلیلی از نحوه تشکیل جمعیتهای مردمی و عوامل مؤثر بر آنها به دست می‌دهد. آبراهامیان در این مقالات، ضمن روایت جنبشهای مردمی در ایران معاصر، در پی نقد و رد این باور کلیشه‌ای است که بر اساس آن مردم و جمعیت‌های مردمی مُشتی اوباش و افرادی «غیرمنطقی، دمدمی، بی‌فرهنگ و خون‌ریز» قلمداد می‌شوند که «دست‌های خارجیِ پنهان به‌راحتی می‌توانند مهار و هدایت‌شان کنند.» او، با استناد به نظریات جورج رود درباره جمعیتهای مردمی و نقش‌شان در تاریخ، می‌خواهد نشان دهد که «جمعیت می‌تواند منطقی، پیش‌بینی‌پذیر و سرجمع آرام و آرامش‌طلب باشد» و «جمعیت‌ها را راهپیمایان تشکیل می‌دهند نه آشوب‌طلب‌ها».
کتاب از پنج مقاله تشکیل شده است با عنوانهای: «نقشِ جمعیت‌های مردمی در انقلابِ مشروطه‌ی ایران»، «نقشِ جمعیت‌های مردمی در سیاستِ ایران؛ 1332 – 1285»، «نقشِ جمعیت‌های مردمی در انقلابِ ایران»، «کمونیسم و مسئله‌ی اشتراک در ایران: حزبِ توده و فرقه‌ی دموکرات» و «شکل‌گیریِ پرولتاریا در ایرانِ مدرن، 1332 – 1320».
کتاب مردم در سیاست ایران: پنج پژوهش موردی با ترجمه و مقدمه بهرنگ رجبی در نشر چشمه منتشر شده است.
درباره نویسنده: یرواند آبراهامیان (- 1319)، تاریخ‌نگار ارمنی – ایرانی – آمریکایی.
رتبه گودریدز: 3/47 از 5.