پنج دوست کمبریجی من

کتاب «پنج دوست کمبريجي من» نوشته يوري مودين
My Five Cambridge Friends
کتاب «پنج دوست کمبريجي من» نوشته يوري مودين رماني خواندني و هيجان‌انگيز است. کتاب گزارشي از مشهورترين حلقه جاسوسي جهان را براي خواننده بيان مي‌کند. شخصيت‌هاي واقعي، توطئه و دسيسه‌هاي جاسوسان در بريتانيا رمان را براي خواندن جذاب کرده است. تا به حال در غرب به ويژه در انگلستان دربار? «گروه کمبريج» کتاب‌هاي زيادي منتشر شده است. اما کتاب «پنج دوست کمبريجي من» بيشتر از همه سروصدا کرده و در زماني کوتاه در کشورهاي غربي ترجمه و منتشر شده است.
کتاب «پنج دوست کمبريجي من» از فعاليت و شکل‌گيري گروهي به نام جاسوسان کمبريج مي‌گويد. جاسوساني که صرفا به دليل ايدئولوژي استخدام مي‌شدند، افرادي که دنبال توجيه خيانت پدر و مادر خود در بازي‌هاي جاسوسي گير مي‌افتادند و ديگر راه فراري نداشتند. بيان اين پشت پرد? رازهاي عجيب جاسوسي براي خواننده جذابيت بسياري دارد. نويسنده‌ي کتاب، خود مأمور اطلاعاتي شوروي و دوست و رابط «پنج کمبريجي» بوده است. کتاب با سند تاريخي و پس از فروريختن اتحاد جماهير شوروي نوشته شده است. اما بايد در نظر داشت که نويسنده برداشت‌هاي نادرست خود را نيز در رمان گنجانده است. نويسنده در يادداشت کتاب نوشته است: «پي بردن به حقيقت هر واقع? تاريخي تنها با نگريستن از تمامي زوايا ميسر مي‌شود. از اين نظر پنج دوست کمبريجي من کتابي است که سنديت تاريخي دارد، چون از زاوي? ديد دستگاه اطلاعاتي شوروي به ماجرا مي‌نگرد و به همين دليل تا حدي به روشن شدن حقيقت کمک مي‌کند.»
در بخشي از رمان «پنج دوست کمبريجي» مي‌خوانيم:
ترسم از آن بود که ناشيانه رفتار کنم، و مرعوب کِرن‌کراس شوم که خيلي مسن‌تر و با تجربه‌تر از من بود. در عين‌حال، شادي پنهاني در خود احساس مي‌کردم که از درونم مي‌جوشيد. احساس نزديک شدن خطري که به استقبالش مي‌رفتم لذت فراواني به من مي‌داد. به خود مي‌گفتم که رها کردن شغل سابقم به عنوان يک کارمند اطلاعاتي هيچ‌کاره در هزارتوي ستاد مرکزي مسکو کار بجايي بوده است. لندن در فوري? 1948 به طرز غم‌انگيزي سرد و مرطوب بود. صبح زود از آپارتمانم بيرون آمدم و مطابق معمول به طرف سفارت شوروي به راه افتادم. همين‌طور که از کنار مردم سفيدروي لندن مي‌گذشتم، که شتابان به محل کار خود مي‌رفتند، در دل گفتم که سرانجام توانسته‌ام بي‌آنکه توجه کسي را جلب کنم با اين محيط اخت شوم. مي‌توانستم در ميان اين انگليسي‌ها، کارگران و کارمندان معمولي، بدون اينکه توي چشم بزنم در خيابان راه بروم.
در سفارت مثل هميشه به سرکار خود رفتم. ظهر که شد به تنهايي در سلف‌سرويس ناهار خوردم، کاري که تا آن وقت نکرده بودم. درست نمي‌دانم چرا، اما هرچه بود دلم نمي‌خواست با همکارانم حرف بزنم. در عوض، به قراري که در پيش داشتم فکر مي‌کردم، که به خودي خود اصلا اهميت نداشت. براي کارِلين هيچ پيام خاصي نمي‌بردم، و او هم چيز زيادي براي گفتن نداشت. صرفا ديدار اول ما با يکديگر بود، و تازه تنها هم نبوديم ـ ميلوزوروف هم با ما بود. به هر حال، اين نخستين شبيخون من به لندن در يک عمليات واقعي بود.
عصر آن روز به ديدن فيلمي رفتم. در حدود ساعت شش بعدازظهر که از سالن بيرون آمدم، هوا ديگر تاريک شده بود. باران ريز و سردي مي‌باريد. يق? باراني‌ام را بالا زدم و کلاهم را تا روي گوش‌ها پايين کشيدم؛ درست به شکل و شمايل يک توطئه‌گر. احساس ترسناکي به من دست داده بود و خيال مي‌کردم هم? رهگذران مي‌دانند من جاسوس هستم. در واقع، لندني‌ها، که با پشت ‌قوز کرده زير آن باران ريز و آزار دهنده شتابان به خانه مي‌رفتند، به يوري ايوانوويچ مودين، مأمور جزءِ کا. گ. ب. که داشت براي اولين بار به ديدار يک جاسوس انگليسي مي‌رفت، کمترين توجهي نداشتند.
درباره نويسنده کتاب «پنج دوست کمبريجي من»
يوري ايوانوويچ مودين رئيس انجمن کمک به افسران سابق کا. گ. ب. و مأمور سابق جاسوسي شوروي در لندن بود. مودين کنترل پنج حلقه کمبريج از جاسوسان را به عهده داشته است.
يوري ميلتون کتاب «پنج دوست کمبريجي من» را سال 1994 نوشته است.
درباره ترجمه کتاب «پنج دوست کمبريجي من»
رمان «پنج دوست کمبريجي من» توسط احمد کسايي‌پور به فارسي ترجمه شده است. نشر کارنامه کتاب را براي دوستداران به مطالعه چاپ و منتشر کرده است.
رتبه کتاب «پنج دوست کمبريجي من» در گودريدز: 3.9 از 5