تیفوس

تیفوس
Typhus

از اواخر سدۀ نوزدهم تا اواسط سدۀ بیستم میلادی، مکتب هستی‌گرایی یا اگزیستانسیالیسم اندیشۀ غالب سپهر تفکر محسوب می‌شد. بر اساس این مکتب، زندگی بدون وجود فرد بی‌معناست و خود فرد باید با انتخاب کردن، معنا و مفهوم زندگی‌اش را مشخص کند. این مسأله سبب می‌شود که فرد تحت فشار شدیدی قرار گیرد، خود را در برابر تصمیماتش تنها دریابد و دچار اضطراب شود.
ژان پل سارتر به عنوان اصلی‌ترین چهرۀ این مکتب فلسفی، در زمینۀ نمایشنامه و فیلمنامه‌نویسی نیز شهرتی عالمگیر داشت. در اصل او بسیاری از مفاهیم فلسفی‌اش را در دل همین نوشته‌ها به رشتۀ تحریر درآورده بود. فیلمنامۀ «تیفوس»، که قاسم صنعوی آن را به فارسی ترجمه کرده، از جمله طرح‌هایی است که با گسترش محبوبیت و همه‌گیر شدن پدیدۀ سینما، از سوی مؤسسۀ «پاته» به سارتر پیشنهاد داده بود. نکته اینجاست که متن فیلمنامه از حدود 60 سال پیش مفقود شده بود و اخیراً در سال 2007 منتشر شد.
ماجرای تیفوس در مالزی تحت قیمومیت بریتانیا می‌گذرد. ژرژ که پیش‌تر پزشک بوده و اکنون به واسطۀ یک لغزش در گذشته، هم‌چون بی‌خانمان‌ها روزگار می‌گذراند و نلی، که شریک زندگی‌اش را بر اثر شیوع تیفوس از دست داده است، شخصیت‌های اصلی قصه هستند. از خلال ارتباط این دو شخصیت و ماجراهایی که رخ می‌دهد و ژرژ را به بازگشت به تعهد حرفه‌ای‌اش ـ یعنی طبابت ـ متقاعد می‌سازد، سارتر مانند همیشه در پی ابلاغ پیامی هستی‌گرایانه به خواننده است؛ پیامی که علاوه بر نشانه رفتن قلب استمعارگری، ارزش‌های اخلاقی درونی هر فرد در جامعه را نیز یادآور می‌شود.

دربارۀ نویسنده: ژان پل سارتر (1905 ـ 1980 م)، نویسنده و فیلسوف شهیر اگزیستانسالیست اهل فرانسه، صاحب آثاری مانند «تهوع»، «دست‌های آلوده»، «مگس‌ها» و...

رتبۀ گودریدز: 6/3 از 5