مالون می میرد

مالون مي‌ميرد
دومين رمان از سه‌گانه مشهور ساموئل بکت. در مالون مي‌ميرد راوي‌اي محتضر سعي دارد داستاني را روايت کند و اين داستان با افکار و داستانهاي ناتمام ديگري قطع مي‌شود و همزمان با زوال تدريجيِ راويِ درازکش‌بر‌بستر، با زوال خود داستان و عناصر آن مواجهيم و بکت اين‌گونه جهاني تهي‌شده از معنا را در قالب داستاني که در حالِ تهي‌شدن از عناصر داستان است به تصوير مي‌کشد. مالون مي‌ميرد تصويري است از آوارگي و رنج‌کشيدن در دنيايي که معنا از آن رنگ باخته است. رمان اين گونه آغاز مي‌شود: «بالاخره به‌رغم همه چندي ديگر واقعاً مي‌ميرم. شايد ماه بعد. آن وقت يا ماه آوريل است يا ماه مه. چرا که تازه اول سال است، اين را از هزار نشانه کوچک مي‌فهمم. شايد اشتباه مي‌کنم، شايد تا روز يحياي تعميددهنده و حتا چهارده جولاي، روز جشن آزادي، زنده بمانم. البته بعيد نمي‌دانم تا عيد تجلي نفسي مانده باشد، عيد عروج به کنار. ولي اين‌طور فکر نمي‌کنم، فکر نمي‌کنم در اين حرف در اشتباه‌ام که در غيابم اين جشن‌وسرور برگزار مي‌شود، امسال. اين احساس را دارم، الان چند روز است که اين احساس را داشته‌ام و مي‌پذيرمش. اما فرق آن با آن‌چه مرا از بدو تولد آزرده در چيست؟ نه، اين از آن قِسم تله‌هاست که ديگر گرفتارشان نمي‌شوم. نيازم به زيبايي از بين رفته است. مي‌توانستم همين امروز بميرم، اگر مي‌خواستم، فقط با کمي تلاش، اگر مي‌توانستم بخواهم، اگر مي‌توانستم تلاشي بکنم.»

درباره نويسنده: ساموئل بکت (1989 – 1906)، نمايشنامه‌نويس، داستان‌نويس و شاعر ايرلندي و برنده جايزه نوبل ادبيات در سال 1969 ميلادي.