کبوترانِ روي چمن
داستاني دربارة آلمانِ غربيِ بعد از جنگ جهاني دوم. وُلفگانگ کؤپِن در رمان کبوترانِ روي چمن زندگي، ترسها، دلبستگيها، دلخوشيها و نوميديهاي مردمي را روايت ميکند که بعد از تمام شدن جنگ جهاني دوم، در حال ورود به دنياي تازهاي هستند، در حالي که ويرانههاي جنگ همچنان باقي است و کابوسِ آن هنوز به شکلهاي مختلف آزارشان ميدهد. شخصيتهاي اين رمان در حال پرسه زدن در کوچه و خيابان با هم تلاقي ميکنند و رمان، با روايتي سيال، بدون فصلبندي و با زاوي? ديد سومشخصِ محدود، از ذهنِ يک شخصيت به ذهنِ شخصيتي ديگر ميرود و در ترکيب با تيترهاي خبري تصويري چندتکه به دست ميدهد از اوضاع و احوالِ پس از جنگ و زندگي مردمي که رد کابوس جنگ هنوز بر ذهن و زندگي آنها برجاست. در بخشي از اين رمان ميخوانيد: «شيرة شريانهاي زمين، روغنِ سنگ، خونِ عروس دريايي، پيه دايناسورها، فلسِ سوسمارها، سبزين? جنگلهاي سرخس، دُمِاسبهاي غولآسا، طبيعتِ مغروق، عصرِ ماقبلِ بشر، ميراثِ مدفون، تحت حفاظت دورفها، خسيس و جادوکار و خبيث، اساطير، افسانهها، گنجِ شيطان: بيرون کشيده شد، مهار شد. روزنامهها چه مينوشتند؟ جنگ بر سرِ نفت، تشديدِ اختلاف، عزمِ ملي، نفتِ بوميان، ناوگانِ بدون نفت، حمله به خطوط لوله، سربازان از دکلهاي حفاري حفاظت ميکنند، محمدرضا شاه ازدواج ميکند، دسيسهها دوروبر تختطاووس، روسها در پشت پرده، ناوهاي هواپيمابر در خليج فارس. نفت هواپيماها را در آسمان نگه ميداشت، مطبوعات را در تبوتاب نگه ميداشت، ترس به جان مردم ميانداخت...»
کبوترانِ روي چمن با ترجم? اژدر انگشتري در نشر بيدگل منتشر شده است.
دربارة نويسنده: وُلفگانگ کؤپِن (1996 – 1906)، داستاننويس، روزنامهنگار و مقالهنويسِ آلماني.
