باران سیاه

بارانِ سیاه
بمباران اتمی هیروشیما و ناگاساکی به دست آمریکا، در سال 1945، همچنان یکی از موحش‌ترین، سیاه‌ترین و تلخ‌ترین فجایع بشری تاریخ جهان است؛ فاجعه‌ای که عواقب شوم آن تنها به زمانِ خود و مردمی که مستقیم در معرض آن قرار داشتند خلاصه نشد و دامنِ نسلهای بعدی را هم گرفت. ماسوُجی ایبوُسه در رمان بارانِ سیاه از این فاجعه نوشته است. بارانِ سیاه داستان دختری به نام یاسوکو است که در روستایی در نزدیکی هیروشیما، نزد عمه و شوهرعمه‌اش، زندگی می‌کند و ماجرایی داستان او را به بمباران اتمی هیروشیما و چند و چون آن متصل می‌کند. ایبوُسه این رمان را سالها بعد از بمبارانِ اتمیِ زادگاهش نوشته و آنچه انگیزه او برای نوشتن آن شده، ورود آمریکا به یک جنگ خونین دیگر بوده است. ایبوُسه وقتی درگرفتنِ جنگ ویتنام را می‌بیند و درمی‌یابد که فاجعه هیروشیما درس عبرتی برای خاتمه جنگ در دنیا برای همیشه نشده است، با یادآوری خاطره تلخِ آن فاجعه به فکر نوشتن این رمان می‌افتد. او، چنانکه در مقدمه ترجمه فارسی رمان اشاره شده، در این باره گفته است: «آن زمان امریکا جنگ را بسیار جدی گرفته بود و جزئیات حمله‌ی امریکا به ویتنام خبر روز شده بود. آخرش فکر کردم، باید در مخالفت با جنگ چیزی بنویسم. باران سیاه داستانی است که بعد از جنگِ ویتنام نوشتم.»
بارانِ سیاه را کنزابورو اوئه، نویسنده مطرحِ ژاپنی، رفیع‌ترین قله‌ی ادبیاتِ نوِ ژاپن خوانده است. بر اساس این رمان فیلمی هم ساخته شده است.
بارانِ سیاه با ترجمه و مقدمه قدرت‌الله ذاکری در نشر چشمه منتشر شده است.
درباره نویسنده: ماسوُجی ایبوُسه (1993 – 1898)، داستان‌نویس ژاپنی.