بيست رمان [ترک] سيگار
گرگوري سيمپسون تصميم به ترک سيگار گرفته است. او که ده سال است سيگار لاي انگشتهايش بوده حالا بايد دستهايش را با کاري ديگر مشغول کند تا هوس سيگار از سرش بيافتد. پس دستبهکارِ نوشتن ميشود. نوشتن اما براي کسي که فکر و ذکرش سيگار بوده و ذهنش نيز مثل دستهايش به سيگار معتاد شده نوعي محدوديت مضموني به بار ميآورد. او هر چه مينويسد به نحوي به سيگار ربط پيدا ميکند و اين درگيرياي است که رمان ريچارد بيرد، به نام بيست رمان [ترک] سيگار، را پيش ميبرد و مخاطب را با راوي رمان و نوشتههايش همراه ميکند. در بخشي از اين رمان ميخوانيد: «والتر يکبار برايم گفت قطارهاي بخار قديمي آن قديمها، همانطور که با جوشوخروش به سوي خانه کِش ميآمدند، ميگفتند سيگارتچ تچ تچ، سيگارتچ تچ تچ. صداي قطار، قطاري قديمي روي ريلهايي قديمي، با جوشوخروش به سوي خانه، دودکنان.
اين قضيه را ميدانستم، قضيه تمرکز را؛ اين که تمرکز بخشي از مشکل است؛ اين که يک ذهنِ بيقرار و ناخشنود، همينطور از يک ناخشنودي به ناخشنوديِ ديگر قيقاج ميرود، مثل بچهاي که وسط توفان لاي يک درختِ زالزالک گير افتاده باشد، روي تپهاي مرتفع، توي زمستان. در شب.
لوسي هينتون با شکم برآمده و در محاصره عدهاي بچه. پشت کلهاش به يک دودکش بدل ميشود، دودکش سياه و دودهاندود يک قطار بخار، با پيامهايي از جنس دودي که دست کم ميگويند خداحافظ.
از دوستان سيگاريات فاصله بگير. ميلت را سرکوب کن.»
بيست رمان [ترک] سيگار با ترجمه و مقدمه نيما ملکمحمدي در نشر چشمه منتشر شده است.
درباره نويسنده: ريچارد بيرد (- 1967)، نويسنده انگليسي.
رتبه گودريدز: 3/41 از 5.
