کریم امامی

کریم امامی، متولد 1309 در کلکتۀ هندوستان و درگذشته به سال 1384، مترجم، روزنامه‌نگار، ویراستار، منتقد هنری، کارشناس کتاب و نشر و فرهنگ‌نویس ایرانی بود. امامی اصالتاً شیرازی بود. دو سال اول کودکی‌اش در هندوستان و باقیِ آن و همچنین دورۀ نوجوانی‌اش در شیراز گذشت. در نوجوانی، خصوصاً با شرکت در کلاس‌های زبان انگلیسی انجمن فرهنگی ایران و انگلیس که شعبه‌ای از آن در شیراز باز شده بود، زبان انگلیسی را آموخت. تحصیلات دانشگاهی‌اش را در دانشکدۀ ادبیات دانشگاه تهران گذراند و، بعد از فارغ‌التحصیلی از دانشگاه، مترجم روزنامه‌نگاران خارجی‌ای شد که برای پیگیری وقایع مربوط به ملی‌شدن نفت به ایران آمده‌ بودند. پس از کودتای 28 مرداد 1332، در روزنامۀ «کیهان» مشغول به کار شد. در همان دوران روزنامه‌نگاری بود که به نوشتن نقد هنری پرداخت و اصطلاح «مکتب سقاخانه» را برای جریانی نوگرا در هنرهای تجسمی ایران ابداع کرد. امامی دوره‌ای هم سرویراستار مؤسسۀ انتشارات فرانکلین بود و نقش مهمی در بهبود اوضاع آن مؤسسه ایفا کرد. در فرانکلین نشریه‌ای ویژۀ کتاب، با عنوان «کتاب امروز»، نیز به‌سردبیریِ او منتشر می‌شد. مدتی هم در انتشارات سروش کار کرد. سپس خودش انتشاراتی به نام «زمینه» را تأسیس کرد که دیری نپایید و بعد از آن با کمک همسرش، گلی امامی، کتابفروشی‌ای به همین نام راه‌اندازی کرد. رمان «گتسبی بزرگ» از معروفترین و مهمترین ترجمه‌های کریم امامی است. او همچنین مجموعه‌ای از ماجراهای شرلوک هولمزِ آرتور کانن دویل را به فارسی ترجمه کرده که در چهار مجلد به چاپ رسیده‌اند و کتاب «برق نقره‌ای» از جملۀ آن‌هاست. در ترجمۀ شعر از فارسی به انگلیسی هم دستی داشت و اشعاری از خیام، سهراب سپهری و فروغ فرخزاد را به انگلیسی ترجمه کرد. از آثار تألیفی کریم امامی می‌توان به کتاب‌های «از پست و بلند ترجمه» و «فرهنگ معاصر کیمیا: فارسی - انگلیسی» اشاره کرد.