اسماعیل فصیح

اسماعیل فصیح، متولد 1313 در تهران و درگذشته به سال 1388، داستان‌نویس و مترجم ایرانی بود. فصیح بزرگ‌شدۀ محلۀ درخونگاه تهران بود. او در سال 1335 ایران را به‌مقصد امریکا ترک کرد و در امریکا در رشته‌های شیمی و ادبیات انگلیسی به تحصیل پرداخت. فصیح کارمند شرکت ملی نفت ایران بود. او با معرفی‌نامۀ صادق چوبک به استخدام شرکت نفت درآمد و با سِمَت استادیار زبان انگلیسی از آنجا بازنشسته شد. چندماهی هم، پیش از رفتن به شرکت نفت، به‌عنوان مترجم با مؤسسۀ انتشاراتی فرانکلین همکاری کرد. اولین رمان او هم، با عنوان «شراب خام»، در همین مؤسسۀ انتشاراتی و زیر نظر نجف دریابندری و با ویرایش بهمن فرسی به چاپ رسید. فصیح از نویسندگانی بود که هم در جذب مخاطب عام توفیق یافت و هم با بعضی آثارش توجه منتقدان ادبی را به خود جلب کرد. آثار داستانی اسماعیل فصیح، آثاری معمایی، ماجرامحور و مبتنی بر تعلیق هستند و مخاطب را به‌راحتی با خود همراه می‌کنند. در بعضی آثار او تأثیر آثار نویسندگانی چون ریموند چندلر و دشیل همت، دو نویسندۀ مطرح ژانر پلیسی نوآر، را می‌توان دید. فصیح همچنین با خلق شخصیتی به نام جلال آریان، که شخصیتی برگرفته از زندگی و تجربیات خود اوست و در تعدادی از رمان‌هایش حضور دارد، یکی از شخصیت‌های داستانی جذاب و فراموش‌نشدنی را به ادبیات داستانی عرضه کرده است. رمان‌های «ثریا در اغما» و «زمستان 62» مهمترین آثار اسماعیل فصیح هستند. از دیگر آثار او می‌توان به رمان‌های «دل کور»، «شهباز و جغدان» و «درد سیاوش» اشاره کرد. از فصیح ترجمه‌هایی هم به‌جا مانده که بعضی از آن‌ها عبارتند از کتاب‌های «وضعیت آخر: من خوب هستم – شما خوب هستید»، «بازی‌ها: روان‌شناسی روابط انسانی»، «خودشناسی به روش یونگ» و «خواهر کوچیکه».