احمد سمیعی گیلانی

احمد سمیعی (گیلانی)، متولد 1299 در تهران و درگذشته به سال 1402، ویراستار، مترجم و مؤلف ایرانی بود. سمیعی را «پدر ویرایش ایران» و «پدر ویراستاری نوین ایران» لقب داده‌اند. سمیعی دارای فوق‌لیسانس زبان‌شناسی از دانشگاه تهران بود. او، به‌عنوان ویراستار، همکاری با مؤسسۀ انتشارات فرانکلین، بنگاه ترجمه و نشر کتاب که بعدها نامش به مرکز انتشارات علمی و فرهنگی تغییر کرد، مؤسسۀ مطالعات فرهنگی و اجتماعی، انتشارات سروش، مرکز نشر دانشگاهی و بنیاد دایره‌المعارف اسلامی را در کارنامۀ کاری خود داشت. سمیعی همچنین، از سال 1370، عضو پیوستۀ فرهنگستان زبان و ادب فارسی بود و از آغاز انتشار دورۀ جدید نشریۀ «نامۀ فرهنگستان»، تا سال 1398، سردبیری این مجله را به‌عهده داشت. او مدتی هم در دانشگاه تربیت معلم و کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان تدریس می‌کرد. از احمد سمیعی، علاوه بر آثار تألیفی و ترجمه در قالب کتاب، مقالات مختلفی هم در نشریات گوناگون، از جمله «کتاب امروز» و «پیک جوانان» و «رودکی»، منتشر شده است. او مدتی هم، در دوران جوانی، درگیر فعالیت‌های سیاسی و عضو حزب تودۀ ایران شد و به‌خاطر فعالیت‌های سیاسی‌اش حدود دوسال‌ونیم زندانی شد. از آثار تألیفی احمد سمیعی (گیلانی) می‌توان به کتاب‌های «نگارش و ویرایش»، «آشنایی با زبان‌شناسی: کلیات و واج‌شناسی»، «آشنایی با ادبیات عصر اشکانی و ساسانی: نگاشته‌ها و نوشته‌های زبان‌های ایرانی دورۀ میانه» و «خلوت فکر» و از ترجمه‌های او می‌توان به کتاب‌های «خیالپروریها»، «هنرپیشه کیست؟»، «برادرزادۀ رامو» و «ساختهای نحوی» اشاره کرد. سمیعی همچنین سرپرستی تألیف دانش‌نامۀ «فرهنگ آثار ایرانی - اسلامی» را به‌عهده داشت. احمد سمیعی (گیلانی)، به‌خاطر فعالیت‌های فرهنگی‌اش، جوایز مختلفی را دریافت کرد که از آن جمله است نشان کوماندور (بالاترین درجۀ نشان نخل آکادمیک وزارت آموزش ملی فرانسه) که چند روز پیش از درگذشت سمیعی، به‌خاطر نقش‌اش در معرفی آثار ارزشمند فرانسه به زبان فارسی، به او اهدا شد.