ابراهیم گلستان

سید ابراهیم تقوی شیرازی، معروف به ابراهیم گلستان، متولد 1301 در شیراز و درگذشته به سال 1402، داستان‌نویس، فیلمساز، مقاله‌نویس، مترجم، روزنامه‌نگار و عکاس ایرانیِ ساکن انگلستان بود. او همسر زنده‌یاد فخری گلستان، از زنان پیشرو در فعالیت برای بهبود وضعیت کودکان خیابانی در ایران و مترجم و سفالگر ایرانی و پدر لیلی گلستان، مترجم و گالری‌دار ایرانی، و زنده‌یاد کاوه گلستان، عکاس ایرانی، بود. گلستان از نویسندگان و کارگردانان پیشروِ ادبیات و سینمای ایران و یکی از مستندسازان برجستۀ ایرانی است. گلستان در خانواده‌ای مترقی در شیراز رشد کرد. پدرش روزنامه‌نگار بود و در شیراز روزنامه‌ای به نام «گلستان» را منتشر می‌کرد. او همچنین در مجلس مؤسسان 1304، همان مجلسی که سلطنت را از قاجار به پهلوی انتقال داد، نمایندۀ فارس بود. گلستان در سال 1320 به تهران آمد که حقوق بخواند اما خواندن حقوق در دانشکدۀ حقوق دانشگاه تهران را نیمه‌کاره رها کرد. از همان جوانی وارد کار سیاسی شد و به حزب تودۀ ایران پیوست و در نشریات این حزب مشغول به کار شد. بعدها اما از حزب توده جدا شد و به‌طور مستمر به نویسندگی و فیلمسازی پرداخت. از آثار داستانی ابراهیم گلستان می‌توان به رمان کوتاه «خروس» و مجموعه داستان‌های «مَدّ و مِه»، «جوی و دیوار و تشنه» و «شکار سایه»، از فیلم‌های مستندش می‌توان به «موج و مرجان و خارا» و «گنجینه‌های گوهر»، از آثار غیرداستانی‌اش می‌توان به کتاب‌های «مختار در روزگار» و «نامه به سیمین» و از ترجمه‌هایش می‌توان به رمان «هکلبری فین» اشاره کرد. گلستان همچنین ساخت دو فیلم داستانی «خشت و آینه» و «اسرار گنج درۀ جِنّی» را در کارنامۀ هنری‌اش دارد.