شمس لنگرودی

محمدتقی شمس لنگرودی، معروف به شمس لنگرودی، متولد 1329 در لنگرود، شاعر، پژوهشگر، مورخ ادبی، داستان‌‌نویس، ویراستار، استاد دانشگاه، بازیگر و خوانندۀ ایرانی است. شمس لنگرودی دارای لیسانس اقتصاد از مدرسۀ عالی بازرگانی رشت است. او دوره‌‌های مختلفی را در شاعری سپری کرد تا سرانجام به سبک شخصی خود دست یافت. طنز، کوتاه‌‌نویسی و زبان ساده‌‌ و نزدیک به زبان محاوره از ویژگی‌‌های سبکی شعر شمس لنگرودی هستند. او در اشعارش عمدتاً به مضامینی چون عشق و زندگی روزمره می‌‌پردازد. از شمس لنگرودی آثاری داستانی هم، در زمینۀ ادبیات کودک و نوجوان و بزرگسال، منتشر شده است که از جملۀ آن‌‌ها می‌‌توان به داستان «شبی که مریم گم شد» در حوزۀ ادبیات کودک و نوجوان و رمان «آن‌‌ها که به خانه‌‌ی من آمدند» در حوزۀ ادبیات بزرگسال اشاره کرد. کتاب‌‌های «تاریخ تحلیلی شعر نو» و «ازجان‌‌گذشته به مقصود می‌‌رسد: زندگی، شعر و اندیشۀ نیما یوشیج» از جمله آثار پژوهشی شمس لنگرودی هستند. از او یک کتاب خاطرات هم، با عنوان «دوِ امدادیِ تک‌‌نفره (خاطرات 1357 – 1329)»، منتشر شده است. شمس لنگرودی بازی در چند فیلم، از جمله فیلم «احتمال باران اسیدی» به‌‌کارگردانی بهتاش صناعی‌‌ها، و نیز تدریس فلسفۀ تحول هنر و ادبیات غرب در چند دانشگاه، از جمله دانشگاه تهران، را نیز در کارنامۀ کاری خود دارد. ترانه‌‌هایی نیز با صدای او منتشر شده است. از دفترهای شعر شمس لنگرودی می‌‌توان به «قصیده‌‌ی لبخند چاک‌‌چاک»، «خاکستر و بانو»، «جشن ناپیدا»، «نت‌‌هایی برای بلبل چوبی»، «پنجاه‌‌وسه ترانۀ عاشقانه»، «22 مرثیه در تیرماه»، «می‌‌میرم به جرم آن‌‌که هنوز زنده بودم» و «منظومه‌‌ی بازگشت و اشعار دیگر» اشاره کرد. او در سال 1394، به‌‌خاطر دفتر شعر «منظومه‌‌ی بازگشت و اشعار دیگر»، برندۀ جایزۀ احمد شاملو شد. شمس لنگرودی همچنین در سال 1381 جایزۀ بنیاد بیژن جلالی را در عرصۀ تحقیق دریافت کرد.