میرجلال الدین کزازی

سید جلال‌الدین کَزّازی، مشهور به میرجلال‌الدین کزازی، متولد 1327 در کرمانشاه، استاد دانشگاه، شاهنامه‌پژوه، ادیب، شاعر و مترجم ایرانی است. کزازی عضو هیئت‌ علمی دانشکدۀ ادبیات فارسی و زبان‌های خارجی وابسته به دانشگاه علامه طباطبایی بوده است. او همکاری با مؤسسه‌ها و نهادهایی نظیر بنیاد فردوسی، آکادمی علم و پژوهشکدۀ فرهنگ و هنر اسلامی را نیز در کارنامۀ کاری خود دارد و چند سال هم در اسپانیا به تدریس ایران‌شناسی و زبان فارسی پرداخته است. سره‌نویسی، مشخصۀ اصلی آثار تألیفی و ترجمه‌های میرجلال‌الدین کزازی است. از آثار تألیفی او می‌توان به کتاب‌های «فرزند ایران: داستانی بر پایۀ سرگذشت فردوسی»، «پند و پیوند: گزارش زیباشناختی و باورشناختی بیست غزل حافظ»، «فسانه‌های فسون: جستارهایی در فرهنگ و ادب ایران»، «آب و آیینه: جستارهایی در ادب و فرهنگ»، سفرنامۀ «از دهلی نو تا آتن کهن» و دفتر شعر «دستانِ مستان» و از ترجمه‌هایش می‌توان به کتاب‌های «اُدیسه» و «ایلیاد» اشاره کرد. کزازی، به‌خاطر فعالیت‌های فرهنگی‌اش، جوایز مختلفی دریافت کرده که از آن جمله‌اند جایزۀ کتاب سال، انتخاب به‌عنوان چهرۀ ماندگارِ حوزۀ فرهنگ و ادب در جشنوارۀ چهره‌های ماندگار و انتخاب به‌عنوان پژوهشگر برگزیدۀ دانشکدۀ ادبیات دانشگاه علامه طباطبایی.