avatar.png

ابراهیم یونسی، متولد 1305 در بانه و درگذشته به سال 1390، مترجم و داستان‌نویس ایرانی بود. یونسی از مترجمان ادبی مطرح و سرشناس ایرانی است و آثار مهمی را از ادبیات کلاسیک جهان به فارسی ترجمه کرده است. او همچنین اولین استاندار کردستان ایران در بعد از انقلاب و در دورۀ دولت موقت، از افسران سازمان نظامی حزب تودۀ ایران و کارمند مرکز آمار بود. یونسی در دوسالگی مادرش را از دست داد و نزد مادربزرگ و پدربزرگش بزرگ شد. در سال 1322 به تهران رفت و در دبیرستان نظام اسم نوشت. در سال 1324 به دانشکدۀ افسری رفت. گرایش به حزب توده و عضویت در سازمان نظامی این حزب به زندانی‌شدنش، بعد از کودتای 28 مرداد 1332، منجر شد. ابتدا به اعدام محکوم شد اما، به‌دلیل از دست دادن پای چپش حین خدمت در ارتش، محکومیتش به حبس ابد کاهش یافت. در سال 1341، بعد از هشت سال زندان، با یک درجه تخفیف آزاد شد. یونسی در زندان به ترجمه و قصه‌نویسی روی آورد. در آن‌جا، از طریق مکاتبه با مدرسۀ آموزش رمان‌نویسی انگلستان، اصول و مبانی قصه‌‌نویسی را آموخت و نخستین کتاب آموزشی فارسی در زمینۀ قصه‌نویسی، با عنوان «هنر داستان‌نویسی»، را تألیف کرد. یونسی، بعد از آزادی از زندان، به تحصیل اقتصاد در مدرسۀ عالی اقتصاد پرداخت و از این مدرسه لیسانس اقتصاد گرفت. در دانشگاه سوربن فرانسه ادامۀ تحصیل داد و با دکترای اقتصاد از این دانشگاه فارغ‌التحصیل شد. از ترجمه‌های ابراهیم یونسی می‌توان به رمان‌های «آرزوهای بزرگ»، «تریسترام شندی»، «داستان دو شهر»، «تس دوربرویل»، «جود گمنام»، «خانۀ قانون‌زده» و «اسپارتاکوس» اشاره کرد. یونسی آثاری را هم در زمینه‌های دیگر، نظیر تاریخ و سیاست، به فارسی ترجمه کرده است. او در داستان‌نویسی هم دستی داشت. رمان‌های «دلداده‌ها»، «مادرم دوبار گریست»، «کج‌کلاه و کولی» و «گورستان غریبان» از جمله آثار داستانی ابراهیم یونسی هستند.