تقی مدرسی

سید محمدتقی مدرسی روحانی، متولد 1311 در تهران و درگذشته به سال 1376، داستان‌نویس و روانپزشک ایرانی ساکن امریکا بود. مدرسی با انتشار رمان کوتاه «یَکُلیا و تنهایی او» خود را به‌عنوان نویسنده‌ای صاحب‌سبک معرفی کرد. این رمان را مجلۀ «سخن»، در سال 1335، به‌عنوان کتاب برگزیدۀ سال انتخاب کرد. از دیگر آثار تقی مدرسی می‌توان به رمان‌های «شریفجان، شریفجان» و «کتاب آدم‌های غایب» اشاره کرد. مدرسی همچنین در انتشار مجلۀ «صدف» با ابوالحسن نجفی، عبدالحسین آل‌رسول، محمود کیانوش، بهرام صادقی و سیروس پرهام همکاری داشت. مدرسی در سال 1338 به امریکا مهاجرت کرد. در آن‌جا با آن تایلر، نویسندۀ مشهور امریکایی، ازدواج کرد و علاوه بر ادامۀ کار نویسندگی، تحصیلات خود را نیز در پزشکی ادامه داد و از دانشگاه مک‌گیل مونترال کانادا، در رشتۀ روانپزشکی نوزادان و کودکان، فارغ‌التحصیل شد. او بنیانگذار مرکز تحقیقات نوزادان در دانشگاه مریلند است.