کورمک مک کارتی

کورمک مک‌کارتی (Cormac McCarthy)، متولد 1933 و درگذشته به سال 2023، داستان‌نویس، نمایشنامه‌نویس و فیلمنامه‌نویس امریکایی بود. مک‌کارتی در نوجوانی خانه و خانواده را ترک کرد و پای پیاده نقاط مختلف امریکا را زیرِ پا گذاشت. در سال 1951 تحصیل ادبیات در دانشگاه تنسی را آغاز کرد. تحصیل را اما ناتمام گذاشت و وارد نیروی هوایی ارتش شد. نخستین آثارش را در دهۀ 1960 میلادی منتشر کرد، اما سال‌ها طول کشید تا شهرتی گسترده و فراگیر پیدا کند. او با رمان «نصف‌النهار خون یا سرخی غروب در غرب» و بعد از آن سه‌گانه‌ای موسوم به «سه‌گانۀ مرزی»، شامل سه رمان «همه‌ی اسب‌های زیبا»، «گذرگاه» و «شهرهای دشت»، به‌عنوان نویسنده‌ای مطرح و محبوب و صاحب‌سبک در میان عموم و منتقدان ادبی شناخته شد. بعضی از آثار مک‌کارتی دستمایۀ اقتباس سینمایی نیز قرار گرفته‌اند که از آن جمله می‌توان به رمان «جایی برای پیرمردها نیست» اشاره کرد که برادران کوئن فیلمی به همین نام براساس آن ساختند و این فیلم در سال 2007 جایزۀ اسکار بهترین فیلم را برایشان به ارمغان آورد. از دیگر آثار کورمک‌ مک‌کارتی، که دستمایۀ اقتباس سینمایی قرار گرفته، رمان «جاده» است. مک‌کارتی به‌خاطر این رمان جایزۀ پولیتزر را گرفت. او همچنین، به‌خاطر یک‌عمر فعالیت در عرصۀ ادبیات، جایزۀ پِن / ‌فاکنر را دریافت کرد. مک‌کارتی خود را متأثر از ویلیام فاکنر می‌دانست. این تأثیر را در آثار او به‌خوبی می‌توان دید. او همچنین از رمان «موبی‌دیک» هرمان ملویل به عنوان رمان محبوب خود نام برده است. ردّ این رمان را نیز می‌توان در کارهای مک‌کارتی پیدا کرد. مک‌کارتی نویسنده‌ای گوشه‌گیر بود. او چندان اهل مصاحبه نبود و علاقه‌ای به معاشرت‌های گسترده و مطرح‌کردن خود نداشت.