کورش صفوی

کورش صفوی، متولد 1335 در تهران و درگذشته به سال 1402 در قبرس شمالی، زبان‌شناس، استاد دانشگاه، مترجم و فرهنگ‌نویس ایرانی بود. او از پژوهشگران و مترجمان برجستۀ حوزۀ زبان‌شناسی و مباحث مربوط به آن است. صفوی دارای لیسانس زبان آلمانی از مدرسۀ عالی ترجمه و فوق‌لیسانس و دکترای زبان‌شناسی از دانشگاه تهران بود و در دانشگاه علامه طباطبائی تدریس می‌کرد. پژوهش‌های کوروش صفوی بر حوزه‌های نشانه‌شناسی، معناشناسی، تاریخ زبان‌شناسی و رابطۀ زبان‌شناسی و ادبیات متمرکز بود. از آثار تألیفی کورش صفوی می‌توان به کتاب‌های «منطق در زبان‌شناسی»، «آشنایی با زبان‌شناسی در مطالعات ادب فارسی»، «استعاره»، «واژه»، «از زبان‌شناسی به ادبیات»، «فرهنگ توصیفی معنی‌شناسی» و «آشنایی با نظریه‌های نقد ادبی» و از ترجمه‌های او می‌توان به کتاب‌های «دورۀ زبان‌شناسی عمومی»، «زبان و اندیشه»، «دیوان غربی – شرقی» و «روندهای بنیادین در دانش زبان» اشاره کرد.