عبدالکریم سروش

حسین حاج فرج‌الله دباغ، معروف به عبدالکریم سروش، متولد 1324 در تهران، فیلسوف، دین‌پژوه، مولوی‌شناس، روشنفکر دینی، استاد دانشگاه و مترجم ایرانی است. او پدر سروش دباغ، پژوهشگر و مترجم و روان‌درمانگر ایرانی، است. سروش از چهره‌های برجستۀ جریان روشنفکری و نواندیشی دینی در ایران است. او عنوان «کلام جدید» را برای دیدگاه‌هایش در زمینۀ دین به‌کار می‌برَد و خود را، به‌لحاظ مشی کلامی، نومعتزلی می‌داند. در سال 2005 مجلۀ «تایم» نام عبدالکریم سروش را در فهرست خود از صد چهرۀ تأثیرگذار جهان قرار داد و نیز در سال 2009 نام او در فهرست مجلۀ «فارن پالیسی» از صد روشنفکر مردمی برتر جهان، که براساس یک نظرسنجی‌ عمومی آنلاین تهیه شده بود، در رتبۀ هفتم قرار گرفت. سروش همچنین در سال 2004، همراه با دو اندیشمند دیگر، جایزۀ اراسموس را دریافت کرد. سروش تحصیلکردۀ رشته‌های داروسازی در دانشگاه علوم پزشکی تهران، شیمی تجزیه در دانشگاه لندن و تاریخ و فلسفۀ علم در کالج چلسی است. او تدریس در دانشگاه‌های پرینستون، ییل، هاروارد و آمستردام را در کارنامۀ کاری خود دارد و همچنین پژوهشگر مهمان در مرکز دین، صلح و فعالیت‌های جهانی دانشگاه جرج‌تاون بوده است. از آثار تألیفی عبدالکریم سروش می‌توان به کتاب‌های «قبض و بسط تئوریک شریعت: نظریه‌ی تکامل معرفت دینی»، «مدارا و مدیریت»، «اخلاق خدایان»، «قمار عاشقانه»، «قصۀ ارباب معرفت» و «فربه‌تر از ایدئولوژی» و از ترجمه‌های او می‌توان به کتاب «تبیین در علوم اجتماعی: درآمدی به فلسفۀ علم‌الاجتماع» اشاره کرد. سروش همچنین تصحیحی از «مثنوی معنوی» ارائه داده که اساس آن نسخۀ قونیه است.