گلی ترقی

زهره مقدم ترقی، معروف به گلی ترقی، متولد 1318 در تهران، داستان‌نویس ایرانی ساکن فرانسه است. او فرزند لطف‌الله ترقی، مدیر مجلۀ «ترقی»، است. گلی ترقی از چهره‌های مطرح و برجستۀ داستان‌نویسی معاصر است. ترقی تحصیلکردۀ رشتۀ فلسفه در امریکاست. او، علاوه بر داستان‌نویسی، نگارش فیلمنامۀ فیلم «بی‌تا»، به‌کارگردانی هژیر داریوش، را نیز در کارنامۀ کاری خود دارد. تهران دهه‌های اول عصر پهلوی دوم، رویدادهای سیاسی و اجتماعی ایران معاصر و دغدغه‌های فردی آدم‌هایی عادی که در متن این رویدادها زیسته‌اند و زندگی و سرنوشت‌شان به‌نحوی از آن‌ها متأثر شده است، مهاجرت، غربت، وطن، خاطره، گذشته و حال، نوستالژی، وفاداری، تصادف و تقدیر، زوال، انتظار و تعلیق و پریشانی، خانه و خانواده و وابستگی‌های خانوادگی، بحران‌های خانوادگی و عاطفی و زناشویی، عشق، هویت، سنت و تجدد، مرگ، ملال، افسردگی، خستگی و دلزدگی از زندگی روزمره و میل به عصیان علیه آن، آرمان‌باختگی و احساس شکست، زندگی روشنفکران و مردم طبقۀ متوسط شهرنشین، مسئلۀ زن‌بودن در جامعۀ مردسالاری که حتی محیط روشنفکری‌اش هم مردسالار است، دغدغه‌های فلسفی و وجودی و کهن‌الگوهایی که در ما زندگی می‌کنند از موضوعات اصلی آثار گلی ترقی در دوره‌های مختلف کارنامۀ داستان‌نویسی او هستند. از آثار گلی ترقی می‌توان به مجموعه داستان‌های «من هم چه‌ گوارا هستم»، «جایی دیگر» و «فرصت دوباره» و رمان «خواب زمستانی» اشاره کرد. از ترقی یک داستان منظوم نیز، با عنوان «دریاپری کاکل‌زری»، منتشر شده است. داستان «درخت گلابی» گلی ترقی، از مجموعه داستان «جایی دیگر»، دستمایۀ اقتباس سینمایی قرار گرفته و داریوش مهرجویی فیلم «درخت گلابی» را براساس آن ساخته است. در سال 1985 ترجمۀ فرانسوی داستان «بزرگ‌بانوی روح من» گلی ترقی، از مجموعه داستان «جایی دیگر»، به‌عنوان بهترین داستان سال فرانسه برگزیده شد.