روایت

روايت
تاريخ ايران را موازي با داستاني از عشق بخوانيد. اگرچه داستان داراي وقايع تاريخي واقعي است، اما شخصيت‌ها واقعي نيستند و ساخته و پرداخته ذهن نويسنده هستند. بهتر است بدانيد: بزرگ علوي چند سال قبل از مرگش درباره اظهارنظرهاي افراد درباره شخصيت رمان «چشمهايش» گفت: استاد ماکان شخصيت اصلي داستان خودش است. بر اين اساس حدس زده مي‌شود که شخصيت فرود داستان «روايت» هم خود نويسنده باشد. در بخشي از داستان مي‌خوانيم:
«فرود آدمى است با تمام خواص انسانى: دلسوز و سنگدل، بلندپرواز و کناره‌جو، آرام و آشوبگر، حيله‌گر و صادق باده‌ها صفات متضاد که در هستى هر موجود زنده‌اى جا گرفته‌اند و در لحظه‌هاى گوناگون برحسب اقتضاى حوادث خواهى نخواهى بروز مى‌کنند و سرنوشت آدمى را به سوئى مى‌کشانند...امروز که بعد از عمرى فرود يادبودهاى گذشته را براى دوستى نقل مى‌کند، خودش هم نمى‌داند چه اثرى اين دختر در او گذاشت که اين حادثه در خاطره‌اش حک شد. اثيرى توصيف‌ناپذير در وجود او نفوذ کرد. کسى چه مى‌داند از کجا اين جاذبه و دافعه سرچشمه گرفت. از چشم‌هاى درشتش که وجود آدم را قبضه مى‌کرد، از حرکات تند و ناگهانى تمام ارکان بدن و يا توازن و تناسب تمام شکل و اندامش و يا زيبائى فريبنده‌اى که هر سلاحى را از دست حريف مى‌ربايد. صحبت از تمايل و علاقه و محبت و عشق نبود، آن هم در آن زمان. برعکس، بيزارى مى‌نمود از موجودى که از قدرت او در سلطه‌ اقتدارش، هنگامى که مادر و پدر در خانه نبودند، مى‌کاست.»
درباره نويسنده: سيّد مجتبي آقا بزرگ علوي معروف به بزرگ علوي ( 1283 ـ 1375 ) از ديگر آثار «چشم‌هايش»، «چمدان»