نگهبان

نگهبان
داستانی از هول، وهم، اسطوره، جنایت و فقر؛ رمان نگهبان، نوشتۀ پیمان اسماعیلی، داستانِ گریز به تاریکی است. شخصیت اصلی این داستان مردی است که خانه و زندگی خود را در تهران رها کرده و به جنوب ایران رفته و در آنجا به کار مشغول است، اما بر اثر ماجرایی از جنوبِ گرم سر از سرمای غربِ ایران در می‌آورد. وحشت از عناصر اصلی رمان نگهبان است. در این رمان واقعیت و وهم به هم می‌آمیزند، اسطوره‌های ایرانی به زمانِ حال احضار می‌شوند و نیز تصویری از فقر و عواقب آن در جنوب ایران به دست داده می‌شود. در بخشی از این رمان می‌خوانید: «سیامک کورمال دیوار را دور زد. یک‌دفعه خرناسه‌ها بلند شد و سه جفت چشمِ براق پوزه‌شان را از توی برف گرفتند و خیره ماندند به شبح تاریک سیامک. شاید اگر روز بود و نوری می‌چرخید روی تیغه‌ی تبر، گرگ‌ها چند قدم عقب می‌رفتند، چندبار خرناس می‌کشیدند، چپ‌وراست می‌شدند و بعد انگار سنگ خورده باشند، عقب‌تر می‌رفتند. ولی قبل از این ‌که سیامک فرصت بلند کردن تبر را پیدا کند شبح گرگ‌ها توی تاریکی جست زدند و پوزه‌ی یکی‌شان قفل بازوی سیامک شد. سیامک گرگِ آویزان‌به‌بازو را محکم به دیوار سنگی کوبید. گرگ ناله‌ای کرد و زوزه‌ی گرگ‌های دیگر بالا گرفت. سیامک با لگد یکی از گرگ‌ها را از خودش دور کرد و گرگ آویزان را دوباره به دیوار کوبید. درد به استخوان فشار می‌آورد و بوی ترشیدگیِ تنِ گرگ توی دماغش می‌زد...»
رمان نگهبان در نشر چشمه منتشر شده است.
درباره نویسنده: پیمان اسماعیلی (- 1356)، داستان‌نویس، روزنامه‌نگار و منتقد ادبی ایرانی.
رتبه گودریدز: 3/58 از 5.