آدمهاي چهارباغ
داستانهايي از اصفهان. علي خدايي در مجموعه داستان آدمهاي چهارباغ طيف رنگارنگي از آدمها را در خيابان چهارباغ اصفهان گردآورده است. شخصيت اصلي اغلب اين داستانها زني به نام عادلهدواچي است که مستخدم هتلي است به نام هتل جهان در خيابان چهارباغ. چهارباغ و اين هتل صحنه اصلي داستانهاي مجموعه آدمهاي چهارباغ هستند. داستانهاي اين کتاب در اصفهان دهههاي 40 و 50 خورشيدي اتفاق ميافتد. در اين داستانها گاه از مرز واقعيت ميگذريم و سوار بر بالهاي خيال و رؤيا در چهارباغ رنگارنگي که علي خدايي ترسيم کرده است ميگرديم و جلوههاي گوناگون آن را تماشا ميکنيم. آنچه ميخوانيد قسمتي است از داستان «عادلهدواچي و اِميک» از اين مجموعه: «آن شب عادله وقتي رفت به اتاق شش، دلشاد بود. فهميده بود شبها وقتي سقف باز ميشود و به آسمان ميرود کسي او را نميبيند؛ تنهاي تنهاست. روزهاي سنگيني را پشت سر گذاشته بود. ماجراي باباجَمَدي تمامنشده، ملوکدواچي آمده بود. تا ملوک را سروساماني بدهد خسته شده بود اما ته دلش غم داشت.
يکبار به مهدي که پشت پيشخان ايستاده بود و دفتر اسم مهمانها را مرتب ميکرد گفته بود "ميدوني غمشاد چيه؟" مهدي گفته بود "لابد يک چيزيه شبيه بستنيفالوده يا هويجبستني." عادله گفته بود "يکي را به سامون ميرسوني و وقتي ميره جا خاليش دلِدا جمع ميکونِد." و پريده بود روي تخت. سقف باز شده بود و عادله پَر کشيده بود بالاتر. از هشتبهشت گذشته بود و رفته بود بيمارستان خورشيد...»
مجموعه داستان آدمهاي چهارباغ در نشر چشمه منتشر شده است.
درباره نويسنده: علي خدايي (- 1337)، داستاننويس و ناداستاننويس ايراني.
رتبه گودريدز: 3/50 از 5.
