کمی مایل به سرخ

کمی مایل به سرخ
زنی روزنامه‌نگار بر اثر تصادفی شدید به کُمایی طولانی می‌رود و چون به هوش می‌آید می‌بیند چیزهایی عوض شده است. زن درصدد کشف آنچه در دوران بیهوشی او اتفاق افتاده است برمی‌آید. در رمان «کمی مایل به سرخ»، نوشته فرشته نوبخت، با انسانی مواجهیم که بعد از وقفه‌ای در زندگی و بیرون‌افتادن موقتی‌اش از جریان وقایع پیرامونش به زندگی بازمی‌گردد و می‌بیند در غیاب او اتفاقهایی افتاده و آدمها انگار تغییر کرده‌اند. این آغاز معمایی است که گره آن باید گشوده شود؛ معمایی که شخصیت اصلی رمان را با حقایقی تازه روبه‌رو می‌کند که پیش از این از آنها بی‌خبر بوده است. در بخشی از این رمان می‌خوانید: «هنوز هم می‌ترسم. با وحشت سعی می‌کنم پاهایم را تکان بدهم. آن‌قدر هوشیار شده‌ام که فکر کنم آدم‌ها همین‌جوری‌ها مجبور می‌شوند بقیه عمرشان را طور دیگری زندگی کنند؛ با هویت تازه‌ای که فقدان پا یا دست به آن‌ها می‌بخشد. دنبال دست‌هایم می‌گردم. یادم رفته که با همان‌ها لوله معده را از دهانم خارج کرده‌ام و آن‌همه کولی‌بازی درآورده‌ام. دست‌هایم زیبایی قبل را ندارند. پوست‌شان کدر است، ناخن‌ها از ته گرفته شده‌اند، رد پای لاک بژ، جا به‌ جای ناخن‌هایم مانده و روی مچ و ساعدم پُر از کبودیِ آنژیوکت است. با این‌ حال هرگز از دیدن دست‌هایم این‌همه خوشحال نشده بودم. حالِ کریستف کلمب را دارم، وقتی بعد از چندین روز آوارگی در دریا، پایش به زمین سفت و سبزِ باهاما رسید.»
رمان «کمی مایل به سرخ» در نشر چشمه منتشر شده است.
درباره نویسنده: فرشته نوبخت (- 1354)، داستان‌نویس، روزنامه‌نگار و منتقد ادبی ایرانی.
رتبه گودریدز: 1/40 از 5.