چشم گربه

چشم گربه
رویارویی با پاره‌هایی از گذشته، از دریچه تابلوهای نقاشی. مارگارت اتوود در رمان «چشم گربه» داستان یک زن نقاش میانسال کانادایی را روایت می‌کند که برای حضور در نمایشگاهِ مرور آثارش به زادگاه خود، تورنتو، آمده است. سفر به زادگاه و مواجهه نقاش با نقاشی‌های دوره‌های مختلف زندگی‌اش او را به تاریکی‌های هراسناک و ناخوشایند گذشته‌اش می‌برد. در بخشی از این رمان می‌خوانید: «زمان خط نیست، بُعد است، مثل ابعاد فضا. اگر بتوانید فضا را خم کنید، زمان را هم می‌توانید خم کنید، و اگر می‌دانستید چطور سریع‌تر از نور حرکت کنید، می‌توانستید به گذشته برگردید و در آنِ واحد در دو مکان باشید.
این را برادرم، استیفن، به من گفت، همان موقع که برای مطالعه پولیور خرمایی‌رنگ و نخ‌نمایش را پوشیده و مدتی طولانی وارونه روی سرش ایستاده بود تا خون به مغزش سرازیر شود و تقویتش کند. نفهمیدم منظورش چیست، اما شاید درست توضیح نداده بود. از همان دوره از حیطه‌ی عدم وضوح واژه‌ها فاصله می‌گرفت.
از آن به بعد تصور شکل داشتن زمان در ذهنم جا افتاد، چیزی که می‌شد آن را دید، مثل یک‌سری لایه‌های شفاف و مایع، تک‌تک روی همدیگر. نمی‌توان برگشت و به امتداد زمان نگاه کرد، فقط می‌توان به عُمقش خیره شد، مثل آب. گاهی یک چیز به سطح آب می‌آید، گاهی چیزی دیگر، و گاهی هم هیچ. اما هیچ‌چیز از آن خارج نمی‌شود.»
«چشم گربه» با ترجمه سهیل سُمّی در انتشارات مُروارید منتشر شده است.
درباره نویسنده: مارگارت اتوود (- 1939)، شاعر، داستان‌نویس، منتقد ادبی، جُستارنویس، معلم، فعال محیط زیست و مخترع کانادایی.
رتبه گودریدز: 3/92 از 5.