ایستگاه آبشار

ایستگاه آبشار
خاطره‌هایی از تهران سالهای دور و نیز خاطره‌هایی از روستایی که مناظری دلپذیر داشته است. قصه‌های پرویز دوائی در کتاب ایستگاه آبشار شرح جذاب و دل‌انگیز این خاطره‌هاست با نثر و زبانی شیرین و شاعرانه. راوی این قصه‌ها از عاشقی‌های جوانی و نوجوانی سخن می‌گوید و از حال و هوای کودکی و عوالمی که اکنون گرچه به ظاهر دور از آنهاست اما همچنان در خیال او زنده‌اند و حی و حاضر و شفاف در ذهن‌اش نقش بسته‌اند، گویی منتظر که به یک اشاره‌ جان بگیرند و جلوه‌گر شوند و چون تصاویری از یک فیلم قدیمی موزیکال از مقابل چشم‌ها عبور کنند و به رقص و پرواز در آیند. مجموعه ایستگاه آبشار انباشته از تصاویر رنگارنگ باغ‌‌ها و درختان و طبیعت است و پر از خیال‌ها و وسوسه‌های کودکی و نوجوانی و جوانیِ سپری‌شده که اکنون همگی در نقل شیرین دوایی جلوه‌ای نوستالژیک یافته‌اند و حال و هوایی شبیه افسانه‌ها و قصه‌های پریان پیدا کرده‌اند؛ حال و هوایی شناور و سیال که خواننده را در خود غوطه‌ور می‌کند.
در ایستگاه آبشار سوار بر کلمات و عبارات شاعرانه و افسونگر دوائی به کوچه و خیابان‌های تهران سالهای دور می‌رویم، به روستایی خوش‌آب‌وهوا سفر می‌کنیم و باغ‌ها و مناظری با رنگ‌های شاد را به تماشا می‌نشینیم، با راوی قصه‌های کتاب ایستگاه آبشار راهیِ گذشته می‌شویم و در تجربه راوی و هم‌نسل‌هایش از کودکی و نوجوانی و جوانی سهیم می‌‌‌شویم.
مجموعه داستان ایستگاه آبشار را انتشارات روزنه کار منتشر کرده است.
درباره نویسنده: پرویز دوائی (-1314)، نویسنده، منتقد فیلم و مترجم ایرانی ساکن پراگ.
رتبه گودریدز: 70/3 از 5.