سیر طولانی روز در شب

نمایشنامۀ «سیر طولانی روز در شب» اثر یوجین اونیل
نمایشنامه‌ای اتوبیوگرافیک و خانوادگی و از بهترین و مهمترین آثار یوجین اونیل، نمایشنامه‌نویس بزرگ و نوبلیست امریکایی. نمایشنامۀ «سیر طولانی روز در شب»، با عنوان اصلی Long Days Journey into Night، یکی از نمایشنامه‌های برجستۀ امریکایی قرن بیستم و از کلاسیک‌های مدرن تاریخ تئاتر است.
یوجین اونیل در نمایشنامۀ «سیر طولانی روز در شب»، براساس زندگی واقعی خود و بحران‌های درون خانواده‌اش، درام خانوادگی قدرتمند و تلخی را خلق کرده که موضوع آن یک خانوادۀ تباه پر از درد و رنج و شکست و ناکامی و رابطۀ بحرانی اعضای این خانواده با یکدیگر است.
اونیل خود در تقدیم‌نامۀ نمایشنامۀ «سیر طولانی روز در شب» می‌نویسد: «این نمایشنامه را که دربارۀ اندوهی کهنه است با اشک و خون نوشته‌ام.»
از نمایشنامۀ «سیر طولانی روز در شب»، که متن اصلی آن اولین بار در سال 1956 یعنی حدود سه سال پس از مرگ یوجین اونیل منتشر شد، عمدتاً به‌عنوان اثر بزرگ اونیل و یکی از نمایشنامه‌های بزرگ امریکایی قرن بیستم یاد می‌شود. این نمایشنامه، پس از اجرا در سال 1956، جایزۀ تونی بهترین نمایشنامه را از آن خود کرد.
همچنین در سال 1957 جایزۀ پولیتزر بهترین درام پس از مرگ، به‌خاطر نمایشنامۀ «سیر طولانی روز در شب»، به یوجین اونیل تعلق گرفت.
هارولد بلوم، منتقد ادبی بزرگ امریکایی، در ستایش از نمایشنامۀ «سیر طولانی روز در شب» می‌نویسد: «سیر طولانی روز در شب به اتفاق آرا شاهکار اونیل است... عشق میان اعضای خانواده خودش به‌زحمت دربرابر زخم‌ها و آسیب‌های ازدواج، پدر و مادری و فرزندی تاب می‌آورد، چه رسد به اینکه بخواهد این زخم‌ها را تسکین دهد. این واقعیت هرگز تا این حد بی‌رحمانه و اثرگذار به تصویر کشیده نشده، آن‌هم با بیانی چنین قدرتمند که بعید است هیچ‌کداممان تلخی‌اش را هرگز فراموش کنیم.»
نمایشنامۀ «سیر طولانی روز در شب» دستمایۀ اقتباس‌های سینمایی و تلویزیونی هم قرار گرفته است. از جملۀ این اقتباس‌ها فیلمی است که سیدنی لومت براساس این نمایشنامه ساخته است. از بازیگران این فیلم می‌توان به کاترین هپبورن اشاره کرد.

مروری بر نمایشنامۀ «سیر طولانی روز در شب»
همۀ وقایع نمایشنامۀ چهارپرده‌ای «سیر طولانی روز در شب» در طی یک روز اتفاق می‌افتد اما سِیرِ وقایع در این نمایشنامه به‌گونه‌ای‌ست که گویی زمانی دراز و جانکاه در این یک روزِ سخت و تلخ سپری می‌شود و همۀ تلخی‌ها و شکست‌ها و ناکامی‌ها و رنج‌هایی که طی سال‌ها بر سرِ خانواده‌ای که زندگی‌شان موضوع این نمایشنامه است آوار شده در این یک روز پیشِ چشم می‌آید و از مقابل دیدگان خواننده می‌گذرد.
نمایشنامۀ «سیر طولانی روز در شب» دربارۀ یک خانوادۀ چهارنفرۀ‌ بحران‌زده است که اونیل آن را با الهام از خانوادۀ خود، شامل خودش و پدر و مادرش و برادری بزرگتر، خلق کرده است.
خانواده‌ای که یوجین اونیل در نمایشنامۀ «سیر طولانی روز در شب» به صحنه می‌آورد خانواده‌ای‌ست که اعضای آن با عواقب ناکامی‌های یکدیگر درگیرند. اعضای این خانواده یکدیگر را، به‌دلایل گوناگون، سرزنش می‌کنند و می‌آزارند. تلاش‌های این خانواده برای مهربانی و شفقت نسبت به یکدیگر به شکست انجامیده و جای خود را به تلخی و حسادت داده است.
در نمایشنامۀ «سیر طولانی روز در شب» با خانواده‌ای مواجهیم که تحت فشار روانی هولناکی است؛ خانواده‌ای درگیر بحران‌های عاطفی.
اعتیاد، آرزوهای ناکام، نقص‌های اخلاقی و کشمکش خانوادگی موضوعات اصلی‌ای هستند که یوجین اونیل در نمایشنامۀ «سیر طولانی روز در شب»، از خلال درامی قدرتمند، به آن‌ها می‌پردازد.

دربارۀ یوجین اونیل، نویسندۀ نمایشنامۀ «سیر طولانی روز در شب»
یوجین گلادستون اونیل (Eugene Gladstone ONeill)، متولد 1888 و درگذشته به سال 1953، نمایشنامه‌نویس ایرلندی – امریکایی بود. اونیل از نمایشنامه‌نویسان برجستۀ قرن بیستم و برندۀ جایزۀ نوبل ادبیات سال 1936 است. او همچنین تنها نمایشنامه‌نویسی است که چهار جایزۀ پولیتزر نمایشنامه‌نویسی را بُرده است.
از اونیل به‌عنوان نمایشنامه‌نویسی با سبک شاعرانه و یکی از اولین نمایشنامه‌نویسانی یاد می‌شود که تنیک‌های درام رئالیستی را در امریکا معرفی کردند. او در نمایشنامه‌هایش اغلب از زندگی تلخ و تراژیک کارگران و مردم حاشیه‌ای و طرد شده و فرودست جامعه می‌نوشت و از خشونت و بی‌رحمی و تیرگیِ حاکم بر روابط و مناسبات انسانی. شخصیت‌های آثار او اغلب به حاشیه راندگانی هستند که، به‌رغم تلاش برای حفظ امیدها و آرزوهای خود، سرانجام در یأس و تاریکی فرومی‌غلتند.
نمایشنامۀ «سیر روز طولانی روز در شب» یوجین اونیل اغلب در فهرست بهترین نمایشنامه‌های امریکایی قرن بیستم، در کنار نمایشنامه‌های «اتوبوسی به نام هوس» تنسی ویلیامز و «مرگ فروشنده» آرتور میلر، قرار دارد. از دیگر آثار او می‌توان به نمایشنامه‌های «گوریل پشمالو»، «امپراتور جونز»، «نخستین آدم»، «همۀ فرزندان خدا بال دارند» و «لازاروس خندید» اشاره کرد.

دربارۀ ترجمۀ فارسی نمایشنامۀ «سیر طولانی روز در شب»
نمایشنامۀ «سیر طولانی روز در شب» با ترجمۀ یدالله آقاعباسی در نشر بیدگل منتشر شده است.
یدالله آقاعباسی، متولد 1331 در کرمان، پژوهشگر تئاتر و ادبیات نمایشی، نمایشنامه‌نویس، کارگردان و بازیگر تئاتر، مترجم و داستان‌نویس ایرانی است. آقاعباسی دارای لیسانس مدیریت و لیسانس زبان و ادبیات انگلیسی از دانشگاه کرمان، فوق‌لیسانس اطلاع‌رسانی و علوم کتابداری از دانشگاه تهران و دکترای ادبیات نمایشی از دانشگاه شهید باهنر کرمان است. او از دهۀ 1350 خورشیدی به عرصۀ کارگردانی و بازیگری تئاتر وارد شد.
آقاعباسی، علاوه بر آثاری به‌قلم خودش، آثاری از نویسندگانی چون محمود دولت‌آبادی، بهرام بیضایی، شون اوکیسی، ماکس فریش و... را نیز روی صحنه برده و در اجراهای تئاتری بسیاری، به‌عنوان بازیگر، روی صحنه رفته است. نوشتن نمایشنامۀ نوجوان از دیگر فعالیت‌های او در زمینۀ تئاتر و ادبیات نمایشی است.
از آثار تألیفی یدالله آقاعباسی می‌توان به کتاب‌ پژوهشی «دانشنامۀ نمایش ایرانی: جستارهایی در فرهنگ و بوطیقای نمایش ایرانی»، کتاب آموزشی «نمایش خلاق: قصه‌گویی و تئاترهای کودکان و نوجوانان» و مجموعه نمایشنامه‌های «سنگ فرسنگ» و «سنگ تیمارخوار: هفت نمایش‌نامه برای نوجوانان» و از ترجمه‌های او می‌توان به کتاب‌های «سرگرمی‌ساز»، «امپراتور جونز»، «چراغی در بالاخانه»، «سقوط به بالا»، «فصل بارانی» و «آنجا که پیاده‌رو پایان می‌پذیرد» اشاره کرد.
از آقاعباسی دو اثر داستانی هم به نام‌های «بم، مهر بی‌ریای رودابه» و «به جستجوی تو» به چاپ رسیده است. او دستی هم در سرودن شعر دارد و دفتر شعری با عنوان «و دریا هماره می‌آشوبد» منتشر کرده است.
کتاب «دانشنامۀ نمایش ایرانی» یدالله آقاعباسی، که رسالۀ دکترایش بوده، برندۀ جایزۀ فارابی شده است.
از نمایشنامۀ «سیر طولانی روز در شب» ترجمه‌های فارسی دیگری هم منتشر شده است. قدیمی‌ترین ترجمۀ این نمایشنامه ترجمۀ محمود کیانوش است که سال‌ها پیش، با عنوان «سیر روز در شب»، در انتشارات اشرفی به چاپ رسیده است.