اتللو

اتللو
حسادت، خيانت در عشق، قضاوت، دروغ، شک و ديگر عواطف آدمي را مي‌توان در نمايشنامه «اتللو» جستجو کرد. در اين تراژدي عاشقانه فرمانده «اتللو» که نام ديگرش مغربي است، فرمانده نيروهاي ونيزي است. اين فرمانده معاوني دارد که از اتللو کينه و حسادت به دل گرفته است. بنابراين نقشه‌اي مي‌کشد تا فرمانده به همسر خود شک و سوءظن پيدا کند. اتللو که ديگر مغشوش و نا آرام است خودش به دنبال کشف حقيقت نمي‌رود. بنابراين تصميمي مي‌گيرد که مرگبار است. عدم اطمينان اتللو به همسرش در حالي رخ مي‌دهد که هيچ خيانتي اتفاق نيفتاده است اما او نمي‌داند و اين عدم اطمينان او را به جنون مي‌کشاند. او ديگر نمي‌تواند همسرش را دوست بدارد و دست به قتل او مي‌زند. معاون، چهره پليدي که با حسادت و دروغ اتللو را به جنون مي‌رساند. اما ديگران هم در اين مسير کاري نمي‌کنند. شخصيت‌ها هر کدام در سير فرمانده به جنون به شکلي نقش دارند؛ گاهي با سکوت، گاهي با صحبت. در نهايت، اتللو متوجه بي‌گناهي زنش مي‌شود و خود را نيز مي‌کشد. بهتر است بدانيد: نمايشنامه اتللو تأثير بسياري بر ادبيات نمايشي جهان گذاشته است. همچنان پس از گذشت ساليان متمادي هنوز از اين نمايشنامه براي ساخت فيلم يا اجراي نمايش تئاتر، اقتباس‌هاي فراواني مي‌شود و طرفدارن بسياري دارد. مترجم در اين اثر از شعرهاي «نيمايوشيج» به جاي قسمت‌هايي از شعرهاي شکسپير در متن نمايشنامه استفاده کرده است.«اتللو» توسط «عبدالحسين نوشين» به فارسي ترجمه شده است.
درباره نويسنده: ويليام شکسپير (1564 ـ 1616 ) نويسنده انگليسي صاحب آثار «رومئو و ژوليت»، «هملت»
رتبه گودريدز: از 5