رازی در کوچه ها

رازی در کوچه‌ها
داستان نسلی درگیر با گذشته خود. فریبا وفی در رمان رازی در کوچه‌ها داستان زنی را روایت می‌کند که برای دیدار با پدر در حال احتضارش به شهر زادگاهش بازگشته است. زن، سالها پیش، از دست همین پدر از این شهر رفته و دیگر پشت سرش را هم نگاه نکرده و حالا دمِ مرگ به بالین پدرِ خشن و بدخُلقش آمده و در همین حین گذشته‌اش را در این شهر مرور می‌کند و خاطراتش را با دوستی که او نیز مشکلات و بحرانهای خانوادگی سختی داشته است. رمان با رفت‌ و برگشتهای مدام میان گذشته و حال پیش می‌رود. رازی در کوچه‌ها روایتی تلخ و تراژیک از زنانی است که قربانی فقر و عقب‌ماندگی و قواعد جامعه مردسالارند. در بخشی از این رمان می‌خوانید: «درخت مثل خود آذر است، شوخ و شنگ و دیوانه. از مدت‌ها پیش پیله کرده‌ام به درخت. شاید هم درخت پیله کرده است به من. بعضی وقت‌ها می‌آید و مثل ولگردی می‌چسبد به دیوار مغزم و همان جا از نو سبز می‌شود. آفتاب از هر طرف به آن می‌تابد و درخت انگار یک هوا بلندتر می‌شود. از همه‌ی خانه‌های محله می‌شود آن را دید. بعد آرام و بی‌صدا دود از آن بلند می‌شود. مثل این است که ذره‌بین گنده‌ای رویش بگیری و آتشش بزنی یا انگار صاعقه آن را زده باشد. صاعقه‌ای بدون باران، آن هم در هوای آفتابی. اریب، ناگهانی و بی‌صدا. درخت سیاه می‌شود.»
رمان رازی در کوچه‌ها در نشر مرکز منتشر شده است.
درباره نویسنده: فریبا وفی (- 1341)، داستان‌نویس ایرانی.
رتبه گودریدز: 3/38 از 5.