آویشن قشنگ نیست

آویشن قشنگ نیست

«از مرگ من هشت سال می‌گذرد، هشت سال و سه ماه. بارها به این مرگ، لحظة احتضار و انعکاس وحشت در چشم‌هایم اندیشیده‌ام. می‌دانم که به آن سختی‌ها هم که می‌گفتند نبوده. اجل معلق که دیگر این حرف‌ها را ندارد...»
از متن کتاب

«آویشن قشنگ نیست» نوشتۀ حامد اسماعیلیون در نشر ثالث منتشر شده است. این کتاب رمانی اجتماعی است که هر بخش آن از زبان و نگاه یکی از شخصیت‌های داستان روایت می‌شود.
شش داستان مجموعه، اگرچه هر یک به تنهایی، یک داستان کوتاه مستقل به شمار می‌روند، اما همگی با هم مرتبط بوده و مجموعاً یک داستان کلی را می‌سازند. وجه اشتراک شخصیت‌های داستان این است که همگی در کوچۀ دولتشاهی در شهر کرمانشاه و در زمان جنگ ایران و عراق در دهۀ 1360 خورشیدی زندگی می‌کنند. شخصیت‌های محوری کتاب، همگی از نسل جوان و طبقۀ متوسط شهر کرمانشاه هستند.
راوی اول، رضا است که روایتش را بعد از مرگش می‌گوید؛ زمانی که هشت سال از مرگش گذشته است. او عاشق نیلوفر،دختر سرهنگ است و حالا که زیر خرواری از خاک، خفته، همچنان آرزو می‌کند که روزی نیلوفر گذرش به این گورستان بیفتد و باز او را ببیند.
مهدی در حالی‌که از زخمی در پهلوی خود درد می‌کشد و از دشتی در کرواسی که به خاطر فرار و مهاجرت غیر قانونی در آن گرفتار شده، داستانش را می‌گوید.
روای بعدی، بهادر، مدت‌هاست گرفتار اعتیاد است و...
«آویشن قشنگ نیست» در سال 1388 برندۀ نهمین دورۀ جایزۀ بنیاد هوشنگ گلشیری در بخش
بهترین مجموعه داستان اول شد و نیز در جایزۀ ادبی«روزی روزگاری» در همان سال مورد تقدیر قرار گرفت.
دربارۀ نویسنده: حامد اسماعیلیون (1356) نویسندۀ معاصر ایرانی.
رتبۀ گودریدز: 22/3 از 5