فرهنگ و زبان گفتگو

فرهنگ و زبان گفتگو به روایت تمثیل‌های مثنوی مولوی بلخی
از جنبه‌های عرفانی مثنوی مولوی فراوان سخن گفته‌اند؛ اما مثنوی، مثل همه شاهکارهای ادبی کلاسیک ایران و جهان، نه فقط از جنبه‌های عرفانی و ادبی که از وجوه دیگر نیز اثری قابل توجه است و هر کس، بسته به زاویه نگاه و دغدغه‌ها و زمینه فکری و تجربی خود، می‌تواند تفسیر و تعبیر خاص خود را از این اثر به دست دهد. کتاب «فرهنگ و زبان گفتگو به روایت تمثیل‌های مثنوی مولوی بلخی» سیری مردم‌شناختی در این شاهکار ادبیات عرفانی ایران است. محمود روح‌الامینی در جستارهای این کتاب به سراغ تمثیل‌ها و حکایتهایی از مثنوی رفته که به گفتگو میان افرادی از طبقات و اقشار مختلف جامعه اختصاص دارد. در این کتاب بیشتر بر حکایتهای گفتگویی و گفتگومحور مثنوی مولوی تأکید شده است. روح‌الامینی گفتگوهایی متنوع را از مثنوی استخراج کرده و در انتخاب خود این موضوع را نیز مد نظر داشته است که گفتگوهایی که برمی‌گزیند میان افرادی از پایگاههای اجتماعی و فرهنگی متفاوت باشد و طرفین گفتگو هر یک به زبان خود با دیگری سخن گویند. او به حکایتهایی که در آنها حیوانات زبان به سخن می‌گشایند نیز توجه داشته است. در این کتاب با حکایتهایی گوناگون از مثنوی مولوی مواجهیم که در آنها عاشق و معشوق، زن و شوهر، کودک و بزرگسال، ضعیف و قوی، دیوانه و عاقل، دلقک و شاه و حیوان و انسان و ... با هم گفتگو می‌کنند.
کتاب «فرهنگ و زبان گفتگو به روایت تمثیل‌های مثنوی مولوی بلخی» در نشر آگه منتشر شده است.
درباره نویسنده: محمود روح‌الامینی (1389 – 1307)، نویسنده، پژوهشگر و مردم‌شناس ایرانی.
رتبه گودریدز: 3 از 5.