حرامیان

حرامیان
داستانی شاد و با طروات در باب سفر و بلوغ. ویلیام فاکنر در رمان حرامیان، که آخرین رمان اوست، داستان پشت سر گذاشتن کودکی و ورود به نوجوانی و بلوغ را روایت کرده است. راوی رمان پسری است به نام لوسیوس که پدربزرگش صاحب تنها اتومبیل ولایت یوکناپاتافا – سرزمین خیالی داستانهای فاکنر - است. یک روز که خانوادة لوسیوس به سفر می‌روند یکی از دوستان خانواده به نام بون هاگنبک که قصد رفتن به شهر را دارد تصمیم می‌گیرد اتومبیل پدربزرگ لوسیوس را بدزدد. لوسیوس در این دزدی با بون همدست می‌شود و در سفر با اتومبیل نیز او را همراهی می‌کند؛ سفری که سرآغاز بلوغ لوسیوس است و البته شیرینی و هیجان آن با احساس گناه بابت دست زدن به عملی خلاف آمیخته است. لوسیوس خلاف مقررات خانواده عمل کرده و بابت تخطی از این مقررات دچار عذاب وجدان است؛ با این حال نمی‌تواند از شیرینی و هیجان سفر به شهر با اتومبیل چشم‌ بپوشد. این تخطی گویی یک امر ناگزیر برای گذر از کودکی است. حرامیان، برخلاف بسیاری از دیگر آثار فاکنر، رمانی تراژیک نیست و بیشتر وجهی کمیک و سرخوشانه دارد. انگار که فاکنر در پیرانه‌سری و در آستانۀ مرگ به طراوت و سرخوشیِ کودکی و نوجوانی بازگشته است و قصد کرده است که پایانی شاد و سرخوشانه را برای زندگی ادبی خود رقم زند.
رمان حرامیان با ترجمۀ تورج یاراحمدی در انتشارات نیلوفر منتشر شده است.
دربارة نویسنده: ویلیام فاکنر (1962- 1897)، داستان‌نویس، شاعر، نمایشنامه‌نویس، فیلمنامه‌نویس و مقاله‌نویس آمریکایی و برندة جایزة نوبل ادبیات در سال 1949 میلادی.