تندباد

تندباد
داستانی درباره یک توفان. لوران گوده در رمان تندباد از توفان کاترینا نوشته است و از نیروی طبیعت و نیروی انسان و نیز از تبعیض و رنج و خشم سیاهپوستان فرودست و فقیری که همچنان در آمریکا با تبعیض و تحقیر به آنها نگاه می‌شود؛ سیاهپوستانی که موقع توفان نمی‌توانند مانند مردم مرفهی که دچار این حادثه شده‌اند خانه‌هاشان را رها کنند و به جایی دیگر بروند. در بخشی از این رمان می‌خوانید: «من، ژوزفین لینک استیلسون، که از حدود صد سال پیش سیاهم، هر روز صبح سوار اتوبوس می‌شوم، مگر تب مالاریا بگیرم که این کار را نکنم، از آن تب‌هایی که شکم‌تان را می‌پیچاند و کاری می‌کند که سرتاپا عرق بریزید. اول سوار اتوبوسی می‌شوم که تا کانال‌استریت می‌رود، همان اتوبوس درب‌وداغانی که از محله لاورناینت‌وارد می‌گذرد، سال‌های سال است که در این محله توی خانه‌هایی چپیده‌ایم که از چهار تکه‌الوار ساخته شده‌اند، سوار این اتوبوس قراضه زنگ‌زده می‌شوم چون تنها اتوبوسی است که ما سیاه‌ها را با دست‌های پینه‌بسته و نگاه‌های خسته سوار می‌کند و می‌بردمان مرکز شهر، سوار اتوبوسی می‌شوم که با هر دنده عوض کردنی صدای ترق‌تروقِ قابلمه می‌دهد، ولی شش ایستگاه بعد بدون معطلی پیاده می‌شوم. می‌توانم تا کانال‌استریت بروم ولی نمی‌خواهم با این ابوقراضه از دلِ محله‌های زیبا بگذرم. همین که دخمه‌های توسری‌خورده لاورناینت جای خود را به خانه‌های دوطبقه مرکز شهر می‌دهند، که بالکن و باغ دارند، می‌ایستم و منتظر اتوبوس دیگر می‌مانم، یعنی اتوبوس خرپول‌ها...»
رمان تندباد با ترجمه حسین سلیمانی‌نژاد در نشر چشمه منتشر شده است.
درباره نویسنده: لوران گوده (- 1972)، داستان‌نویس فرانسوی.