قصر

قصر
مساحی به نام ک. برای کارِ مساحی به دهکده‌ای فرستاده شده است. او برای شروع کارش باید به نهادی اداری در دهکده، موسوم به «قصر»، برود تا در آنجا شرح وظایفش را به او بگویند. اما دیری نمی‌گذرد که ک. در می‌یابد راه یافتن به «قصر» و بالاتر از آن پذیرفته شدن از جانب یکی از بالاترین مقامات آنجا، که گویی گرهِ کارِ ک. به دست اوست، به این سادگی‌ها نیست. ک. از هر راهی که می‌رود به طرزِ مضحک و در عین حال ترسناکی به درِ بسته می‌خورد و به «قصر» راه نمی‌یابد. فرانتس کافکا در رمان قصر، با ساختنِ کمدی‌ای سیاه حول محور فساد بوروکراتیک، عرصه‌ای پدید آورده است برای طرح انواع تفسیرهای فلسفی، سیاسی، روانکاوانه و... درباره این رمان. قصر، مانند تمام آثار کافکا، واقعیتی است که گویی در خواب اتفاق می‌افتد، یا خوابی که در واقعیت رخ می‌دهد. ک. در این رمان عاشق می‌شود، اما عشق نیز گویی برای او تجربه‌ای ناقص و ناتمام است که به وصل نمی‌انجامد. همراه ک. در رمان قصر دو دستیار هم هستند که همه جا سایه به سایه همراه او می‌روند و لحظه‌ای تنها و آسوده‌اش نمی‌گذارند و این از عواملی است که وضعیت کابوس‌وار و در عین حال مضحک رمان را تشدید می‌کند. قصر اگرچه رمانی است ناتمام و بدون فرجام، اما گویی در ناتمامی خود کامل است.
ترجمه امیرجلال‌الدین اعلم از رمان قصر، همراه با مقدمه‌ای از مترجم و مقاله‌ای از اریش هلر به نامِ «جهانِ فرانتس کافکا»، در انتشارات نیلوفر منتشر شده است.
درباره نویسنده: فرانتس کافکا (1924 – 1883)، داستان‌نویسِ آلمانی‌زبانِ چِک.