خنده در برف

خنده در برف
مجموعه‌ شعری از عباس صفاری، شامل شعرهایی که او بین سال‌های 1383 تا 1386 سروده است. شعرهای مجموعه «خنده در برف»، با زبانی ساده، از پیچیدگی‌های زندگی و جهان و انسان سخن می‌گویند. احضارِ اصطلاحات عامیانه و زبان شفاهی به ساحت شعر یکی از ویژگی‌های اشعار این کتاب است. صفاری در بعضی از این اشعار از گذشته‌ای که نمی‌گذرد می‌گوید و از زاویه‌ای تازه به این گذشته می‌نگرد. در این شعرها همچنین با نوعی طنزاندیشی و شوخ‌طبعیِ آمیخته به تلخی مواجهیم.
آنچه می‌خوانید شعری است با عنوان «درباره‌ی فرار در خواب» از این مجموعه:
«لازم نیست آلوده کند
سکوت سحرگاهی را
این ساعت دیجیتال
که اَدای خروس درمی‌آورَد
با قوقولی قوی ضبط شده‌اش
امشب
وز وز پشه‌ای هم می‌تواند
پایان دهد به این تعقیب
و بیدارم کند از خواب
گذشت آن زمان که بی‌گُدار
به خواب می‌زدم هر شب
این روزها محض احتیاط
هر خوابی را طوری کوک می‌کنم
که هر وقت اراده کردم
مثل کوکوی ساعت دیواری
کوکوکنان از قلب تاریکی
بیرون بزنم
فعلن اما
خیال بیدار شدن
و از چاله به چاه افتادن ندارم
کفش‌های سُربی‌ام را
با صندل‌های بالدار پِرسیوس
تازه عوض کرده‌ام
و تازه گریخته‌ام
از دست قربانیان لَت و پار تصادفی شاخ‌به‌شاخ
که دست‌های خون‌آلودشان
به یک سانتی شانه‌ام رسیده بود
خنده‌های زخمی‌شان را
هنوز می‌شنوم
که دور و دورتر می‌شود
و من هر لحظه نزدیک‌تر
به اخبار روزنامه‌ای
که بر میز صبحانه
انتظارم را می‌کشد.»
مجموعه شعر «خنده در برف» در انتشارات مُروارید منتشر شده است.
دربار نویسنده: عباس صفاری (- 1330)، شاعر، ترانه‌سرا، نقاش و مقاله‌نویس ایرانی مقیمِ امریکا.
رتبه گودریدز: 3/73 از 5.