حسین پاینده

حسین پاینده، متولد 1341 در تهران، منتقد ادبی، استاد دانشگاه و مترجم ایرانی است. از پاینده به‌عنوان یکی از چهره‌های مؤثر بر تحول نقد ادبی در ایران یاد شده است. پاینده دارای لیسانس ادبیات انگلیسی از دانشگاه علامه طباطبایی، فوق‌لیسانس همین رشته از دانشگاه تهران و دکترای نظریه و نقد ادبی از دانشگاه ساسکس انگلستان است. او استاد دانشگاه علامه طباطبایی است. از پاینده آثار مختلفی اعم از ترجمه و تألیف، در حوز‌ه‌های نقد و نظریۀ ادبی، مطالعات فرهنگی، روان‌کاوی، نقد فیلم و...، منتشر شده است. او در انتشار مجلۀ «ارغنون» نیز همکاری داشته و از بنیانگذاران این مجله و یکی از اعضای شورای ثابت نویسندگان و ویراستاران آن بوده است. پاینده، به‌خاطر فعالیتهایش در زمینۀ نظریه و نقد ادبی، جوایز مختلفی را دریافت کرده که از آن جمله‌اند جایزۀ سومین دورۀ جشنوارۀ مطبوعات، جایزۀ پژوهشگر برتر دانشکدۀ ادبیات دانشگاه علامه طباطبایی، جایزۀ کتاب سال و جایزۀ جلال آل‌احمد. از آثار تألیفی حسین پاینده می‌توان به کتاب‌های «نقد ادبی و دموکراسی: جستارهایی در نظریه و نقد ادبی جدید»، «گشودن رمان: رمان ایران در پرتو نظریه و نقد ادبی»، «رمان پسامدرن و فیلم: نگاهی به ساختار و صناعات فیلم میکس» و «نقد ادبی و مطالعات فرهنگی: قرائتی نقادانه از آگهی‌های تجاری در تلویزیون ایران» و از ترجمه‌هایش می‌توان به کتاب‌های «نظریه‌های رمان: از رئالیسم تا پسامدرنیسم»، «اصول و مبانی تحلیل متون ادبی»، «کاربرد روان‌کاوی در نقد ادبی: هفت اثر از فروید درباره‌ی ادبیات»، «بکت و تئاتر معناباختگی» و «روان‌کاوی فرهنگ عامه: نظم و ترتیب نشاط» اشاره کرد.