جلال آل احمد

جلال آل‌احمد، متولد 1302 در تهران و درگذشته به سال 1348، نویسنده، منتقد ادبی و مترجم ایرانی بود. آل‌احمد همسر سیمین دانشور، داستان‌نویس و منتقد و مترجم ایرانی، بود. او از چهره‌های شاخص جریان روشنفکری منتقد و معترض عصر پهلوی دوم و از رهبران روشنفکریِ تأثیرگذار آن عصر است و در آثارش به نقد اوضاع زمانه و جامعۀ ایران و سیاست‌های حکومت پهلوی پرداخته است. آل¬احمد همچنین از بنیانگذارانِ کانون نویسندگان ایران است. غرب‌زدگی، تقابل سنت و مدرنیته، فقر و نابرابری طبقاتی و مسائل زنان در جامعه‌ای سنتی که تازه وارد عصرِ مدرن شده است از موضوعات اصلی آثار جلال آل‌احمد هستند. او از نویسندگان معتقد به تعهد سیاسی و اجتماعی در نوشتن بود و آثار خودش نیز به‌خوبی گواه چنین اعتقادی هستند. از آل‌احمد آثار بسیاری، اعم از تألیف و ترجمه، به جا مانده است. شاخص‌ترین ویژگی‌ای که نوشته‌های آل‌احمد را هنوز هم خواندنی می‌کند، نثر اوست؛ نثری چالاک و موجز که از آن با صفت‌هایی چون «تلگرافی» و «شلاقی» یاد شده است و آل‌احمد آن را از لویی فردینان سلین وام گرفته و در زبان فارسی پیاده کرده است. کتاب‌های‌ «مدیر مدرسه» و «سنگی بر گوری» از آثار شاخص جلال آل‌احمد هستند. از دیگر آثار او می‌توان به مجموعه داستان‌های «دید و بازدید»، «سه‌تار»، «زن زیادی» و «پنج داستان» و کتاب‌های غیرداستانی «اورازان»، «جزیرۀ خارگ، دُرّ یتیم خلیج فارس»، «ارزیابی شتابزده» و «غرب‌زدگی» و از ترجمه‌هایش می‌توان به کتاب‌های «قمارباز»، «سوء‌تفاهم» و «دست‌های آلوده» اشاره کرد.