محمدرضا شفیعی کدکنی

محمدرضا شفیعی کدکنی، متولد 1318 در کدکنِ خراسان، پژوهشگر و منتقد ادبی، مصحح متون کهن، استاد دانشگاه و شاعر ایرانی است. او یکی از برجسته‌ترین پژوهشگران ادبیِ ایران و از بهترین متخصصان عرفان و تصوف اسلامی و ادبیات عرفانی ایران است. شفیعی کدکنی دارای لیسانس زبان و ادبیات فارسی از دانشکدۀ ادبیات دانشگاه فردوسی مشهد و دکترای همین رشته از دانشگاه تهران است. او از سال 1348 تا به ‌امروز به تدریس در دانشگاه تهران مشغول است. از شفیعی کدکنی تألیفات بسیاری، هم در زمینۀ پژوهش ادبی و تاریخی در عرفان و اندیشۀ اسلامی و تصحیح برخی متون مهم ادبیات عرفانی ایران و هم در زمینۀ نظریه و زیبایی‌شناسی شعر، به‌جا مانده است. به این میراث مکتوب باید دفترهای شعر او را نیز افزود. تخلص شعری او «م. سرشک» است. تصحیح آثار عطار نیشابوری از کارهای ارزشمند محمدرضا شفیعی کدکنی در زمینۀ تصحیح متون ادبی کهن ایرانی است. از آثار او در زمینۀ تحقیق و نظریۀ ادبی هم می‌توان به کتاب‌های «قلندریه در تاریخ»، «موسیقی شعر» و «صور خیال در شعر فارسی» اشاره کرد. دفترهای شعر «در کوچه‌باغ‌های نشابور»، «مرثیه‌های سرو کاشمر»، «غزل برای گل آفتابگردان» و «در ستایش کبوترها» از جمله آثار شعری محمدرضا شفیعی کدکنی‌ هستند. شفیعی کدکنی در ترجمه نیز دستی دارد. از ترجمه‌های او می‌توان به کتاب «تصوف اسلامی و رابطۀ انسان و خدا» اشاره کرد. محمدرضا شفیعی کدکنی در سال 1398، در هفتمین دورۀ جشنوارۀ بین‌المللی هنر برای صلح، نشان عالی هنر برای صلح را دریافت کرد.