لیلی گلستان

لیلی گلستان، متولد 1323 در تهران، مترجم، گالری‌دار و روزنامه‌نگار ایرانی است. گلستان دارندۀ نشان شوالیۀ نخل آکادمیکِ فرانسه و از اعضای کانون نویسندگان ایران است. او دختر ابراهیم گلستان، نویسنده و فیلمساز ایرانی، و فخری گلستان، از زنان پیشرو در فعالیت برای بهبود وضعیت کودکان خیابانی در ایران و معلم و مترجم و سفالگر ایرانی، خواهر کاوه گلستان، عکاس ایرانی، و مادرِ مانی حقیقی، فیلمساز و بازیگر ایرانی، است. لیلی گلستان از شخصیت‌های چندساحتیِ فرهنگِ ایران است. او آثاری متنوع و خواندنی در حوزه‌های گوناگون، از ادبیات گرفته تا هنرهای تجسمی و...، را به فارسی ترجمه کرده، سال‌ها به‌عنوان نویسنده و مصاحبه‌گر و مترجم با نشریات مختلف همکاری داشته، گالری گلستان را که از نگارخانه‌های معروف ایران است راه‌اندازی کرده، مدتی در سال‌های پیش از انقلاب با تلویزیون ملی ایران همکاری داشته و مدتی نیز به کارِ کتابفروشی‌ پرداخته است. لیلی گلستان همچنین دبیر جایزۀ کاوه گلستان، جایزه‌ای ویژۀ عکس‌های خبریِ برگزیده، و یکی از بنیانگذاران مؤسسه‌ای به نام «بنیاد کاوه گلستان» است. این مؤسسه پس از مرگ کاوه گلستان در عراق، توسط لیلی گلستان و تعدادی از دوستان کاوه گلستان، تأسیس شد. گلستان کارِ ترجمه را با ترجمۀ کتابی به نامِ «بچه چطور به دنیا میاد» آغاز کرد. سپس کتاب «زندگی، جنگ و دیگر هیچ» اوریانا فالاچی را ترجمه کرد؛ کتابی دربارۀ جنگ ویتنام که در ایران از آن بسیار استقبال شد و گلستان را به شهرت رساند. از دیگر ترجمه‌های لیلی گلستان می‌توان به کتاب‌های «بیگانه»، «میرا»، «زندگی در پیش رو»، «گزارش یک مرگ»، «اگر شبی از شب‌های زمستان مسافری»، «محاکمه‌ی سقراط»، «خاطرات آدم»، «شازده کوچولو»، «درباره‌ی رنگ‌ها»، «زندگی با پیکاسو»، «تیستو سبز انگشتی»، «از عشق»، «اوندین» و «نیچه» اشاره کرد. از لیلی گلستان آثاری تألیفی هم به چاپ رسیده که کتاب‌های «آن‌چنان که بودیم» و «آقا صمد و ماهی سیاه کوچولو» از آن جمله‌اند.